Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στη δημοτική ενότητα Σερίφου είναι η οριοθέτηση των οικισμών. Σχεδόν όλοι, πλην του Λιβαδιού ως έναν βαθμό δεν έχουν οριοθετηθεί αν και χαρακτηρίστηκαν παραδοσιακοί. Άλλοι δε μολονότι ήταν οικισμοί προ του 1923 δεν χαρακτηρίστηκαν καν οικισμοί (πχ. Πύργος, Αγ. Ιωάννης, Μεγ. Χωριό). Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την οικιστική πίεση και ανάγκη εξωθεί στην ολοένα και μεγαλύτερη ώθηση στην εκτός σχεδίου δόμηση. Και αυτό γιατί εφόσον τα όρια είναι ασαφή ή και ανύπαρκτα στην περίμετρο του οικισμού τα γήπεδα δεν μπορούν να αξιοποιηθούν οικιστικά. Περαιτέρω, για την κλιματική κρίση και τη λειψυδρία θα πρέπει τουλάχιστον για τις όποιες νεόδμητες κατοικίες να θεσπιστεί υποχρεωτικά η κατασκευή υδατοδεξαμενής ομβρίων υδάτων όπου είναι εφικτό τουλάχιστον. Σε παλαιότερες κατασκευές ας δοθεί κίνητρο στους ιδιοκτήτες για κατασκευή τέτοιου είδους δεξαμενών. Μάλιστα θα μπορούσε με βάση τον όγκο ή και την επιφάνεια να προβλεφθεί ένας μαθηματικός τύπος από τον οποίο θα προκύπτει η χωρητικότητα των δεξαμενών. Κυρίως όμως πρέπει να υπάρχει αυστηρόττατος έλεγχος ώστε το μέτρο να μην υπονομεύεται και οι υδατοδεξαμενές να μετατρέπονται σε πισίνες.
Οι χρήσεις γης πρέπει να καθοριστούν για σειρά εγκατστάσεων όπως θερμοκήπια, ελαιοτριβεία, οινοπιεία, κτηνοτροφικε΄ς μονάδες ώστε να απαλευθερωθεί η επιχειρηματικότητα ως προς την παραγωγικότητα των νησιών και τουλάχιστον σε ένα βαθμό να καλύπτονται εν μέρει οι δατροφικε΄ς ανάγκες.
Τέλος η χαρατογράφηση δρόμων - παλαιών συνδετήριων κοινόχρηστων οδών (βλ. μουλαρόδρομοι) πέραν από τους όποιους οδικούς άξονες σήμερα ώστε να υποσηριχθεί η ορθή ανάπτυξη των οικισμών και η περιαστική δόμηση με κανόνες. Αυτό θα διευκολύνει την υδροδότηση, την αποχέτευση και προφανώς τον προγραμματισμό ενώ παράλληλα θα περιοριστεί η ανεξέλεγκτη χρήση βόθρων τους κανονισμό γύρω από τους οποίυς (μη απορροφητικούς) ουδείς ελέγχει αλλά και ουδείς εφαρμόζει.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία