ΤΠΣ ΔΗΜΩΝ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Δημοτικές Ενότητες: ΔΕ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ, ΔΕ ΑΜΑΝΗΣ, ΔΕ ΙΩΝΙΑΣ, ΔΕ ΚΑΜΠΟΧΩΡΩΝ, ΔΕ ΚΑΡΔΑΜΥΛΩΝ, ΔΕ ΜΑΣΤΙΧΟΧΩΡΙΩΝ, ΔΕ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ, ΔΕ ΟΜΗΡΟΥΠΟΛΗΣ, ΔΕ ΧΙΟΥ, ΔΕ ΨΑΡΩΝ

Αντικείμενο του «Τοπικού Πολεοδομικού Σχεδίου (ΤΠΣ) του Δήμου Χίου, Δήμου Οινουσσών και Δήμου Ψαρών» είναι ο πολεοδομικός σχεδιασμός πρώτου επιπέδου στην έκταση των νησιωτικών Δήμων Χίου, Δήμων Οινουσσών και Δήμων Ψαρών, που περιλαμβάνει τις Δημοτικές ενότητες Καρδαμύλων, Χίου, Αγ. Μηνά, Δ.Ε Αμανής, Δ.Ε. Ιωνίας, Δ.Ε.Καμποχώρων, Δ.Ε. Μαστιχοχωρίων, Δ.Ε. Ομηρούπολης του Δήμου Χίου και νησιωτικών Δήμων Οινουσσών και Ψαρών.

Στην ενότητα “Βασικά Στοιχεία & Δεδομένα” μπορείτε να βρείτε πληροφορίες σας βοηθούν να εξοικειωθείτε με την περιοχή μελέτης και τα βασικά χαρακτηριστικά της.

Διοικητική οργάνωση

Γεωγραφική ταυτότητα

Δημογραφικά δεδομένα

Φυσικό Περιβάλλον

Πολιτιστικό Περιβάλλον

Κάλυψη γης - Χρήσεις Γης

Οικιστική & Πολεοδομική Οργάνωση

Στην ενότητα “Αξιολόγηση εναλλακτικών σεναρίων”, μπορείτε να βρείτε πληροφορίες που σχετίζονται με τα προτεινόμενα σενάρια ανάπτυξης και τις κατευθύνσεις για την περιοχή μελέτης. Στο φάκελο “Πολυμέσα” μπορείτε να βρείτε υλικό από εκδηλώσεις που έγιναν στο πλαίσιο παρουσίασης και συζήτησης με το κοινό στον οικείο ΟΤΑ.

Εναλλακτικό σενάριο 1

Εναλλακτικό σενάριο 2

Εναλλακτικό σενάριο 3

Προηγούμενες Ανακοινώσεις

Η Χίος είναι νησί του Κεντρικού Αιγαίου και αποτελεί το πέμπτο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας.

Αποτελεί την Περιφερειακή Ενότητα Χίου μαζί με τα Ψαρά και τα Αντίψαρα (δυτικά) και τις Οινούσσες (ανατολικά). Γεωγραφικά, διακρίνεται σε έξι ζώνες. Η πρώτη σχετικά πεδινή βρίσκεται στο ανατολικό κεντρικό τμήμα του νησιού. Έχει κέντρο την πόλη της Χίου και εκτείνεται από το Βροντάδο έως τα χωριά του Κάμπου. Η δεύτερη ζώνη, περιλαμβάνει τον κεντρικό ορεινό και ημιορεινό όγκο. Η τρίτη ζώνη εκτείνεται στο βορειοανατολικό τμήμα και ορίζεται από τους ορεινούς όγκους του Αίπους στα νότια και του Πεληναίου στα δυτικά. Κεντρικό σημείο εδώ η περιοχή των Καρδαμύλων που αποτελεί και τη μοναδική σχεδόν πεδινή έκταση. Η τέταρτη ζώνη απλώνεται στο πέραν του όρους Πεληναίου βορειοδυτικό τμήμα του νησιού. Αποτελεί την περισσότερο ορεινή περιοχή που καταλαμβάνεται από το Πεληναίο και την Αμανή με μόνη πεδινή εξαίρεση τον κάμπο της Βολισσού. Στο νότιο τμήμα του νησιού εντοπίζονται οι άλλες δύο ζώνες: στα δυτικά, περισσότερο πετρώδης, και στα ανατολικά, με χαμηλούς λόφους και μαλακό έδαφος με χαρακτηριστική λευκή ή υπόλευκη όψη.

Ο Δήμος Οινουσσών περιλαμβάνει τις Οινούσσες και ένα σύμπλεγμα μικρότερων νησιών τα οποία ανήκουν, όπως προαναφέρθηκε στην Περιφερειακή Ενότητα Χίου και βρίσκονται σε κοντινή απόσταση με τα παράλια της μικρασιατικής χερσονήσου της Ερυθραίας. Οι Οινούσσες απέχουν εννέα (9) ναυτικά μίλια από την πόλη της Χίου και τέσσερα (4) ναυτικά μίλια από τις Μικρασιατικές ακτές. Το μέγιστο υψόμετρο του νησιού φτάνει τα 177 μέτρα ενώ το μήκος των ακτογραμμών φτάνει τα 35 χιλιόμετρα. Το σύμπλεγμα των Οινουσσών βρίσκεται ανάμεσα στη Χίο και τα νοτιοδυτικά παράλια της μικρασιατικής χερσονήσου Καραμπουρνού και αποτελείται από εννέα νησίδες (Οινούσσα, Πρασσονήσι, Απήγανος, Φαρμακερό, Γαβάθι, Αρχοντόνησος, Ποντικόνησος, Αυλώνι και Βάλτος).

Τα Ψαρά αποτελούν το οικιστικό κέντρο του νησιού ενώ ταυτόχρονα αποτελούν και την έδρα του ομώνυμου Δήμου. Αν και συγκεντρώνουν ελάχιστες διοικητικές ή αστικές λειτουργίες, έχει μεγάλη σημασία η λειτουργική αυτονομία. Πρόκειται για ημιορεινό νησί (λοφώδες) με την υψηλότερη κορυφή στο βόρειο τμήμα του (Προφήτης Ηλίας, 531m). Τα Ψαρά είναι πετρώδη και άγονα, με υψηλότερες κορυφές τον Προφήτη Ηλία (584m) και το Πιθάρι, ενώ καταλαμβάνουν έκταση της τάξεως των 44757 στρεμμάτων.

Πίνακας: Οικισμοί του Δήμου Χίου, Οινουσσών και Ψαρών.

ΔΗΜΟΣ	Δημ. Κοινότητα- Τοπική Κοινότητα	Οικισμού
ΔΗΜΟΣ ΧΙΟΥ	Δ.Ε. ΧΙΟΥ	Χίος
	Δ.Ε. ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ	Θυμιανά, Αγία Ερμιόνη, Καρφάς, Κεραμεία, Λευκωνιά, Μονή Αγίου Κωνσταντίνου Φραγκοβουνίου, Πλάκα,Νεοχώριον, Μονή Αγίου Μηνά, Παραλία Αγίας Φωτεινής
	Δ.Ε ΑΜΑΝΗΣ	Βολισσός, Κοσκινάς, Λήμνος, Λιμιά, Μαναγρός, Μονή, Αγίας Μαρκέλλας, Σκαριώτης, Χωρή, Άγιον Γάλα,Διευχά, Κατάβασις, Κέραμος, Αγιάσματα, (Τ.Κ.Κεράμου), Κουρούνια, Εγρηγόρος, Λεπτόποδα, Αγιάσματα,τα (Τ.Κ.Λεπτοπόδων), Μελανιός, Νέα Ποταμιά, Νενητούρια, Κοσμάδος, Παρπαριά, Άγιος Ισίδωρος, Πιραμά, Πισπιλούντα, Τρύπαι, Εζούσα,Φυτά, Κηπουριαί, Χάλανδρα, Αφροδίσια,Ψιλή Άμμος
	Δ.Ε. ΙΩΝΙΑΣ	Καλλιμασιά,Άγιος Αιμιλιανός, Μονολιά, Βουδότοπος,Μονή Παναγίας Κοιμήσεως Πλακιδιωτίσσης, Βουνό,Άγιος Ιωάννης, Λιλικάς, Έξω Διδύμα, Θολοποτάμιον, Σκλαβιά, Καταρράκτης, Κοινή, Μέσα Διδύμα, Μονή Αγίας Ματρώνης Χαλάνδρων, Μυρμήγκιον, Νένητα, Βοκαριά, Γρίδια, Μονή Ταξιαρχών, Παγίς, Φλάτσια, Νεκτά
	Δ.Ε. ΚΑΜΠΟΧΩΡΩΝ	Χαλκειόν, Άγιος Γεώργιος Συκούσης, Βαβίλοι, Βασιλεώνοικον, Βερβεράτον, Δαφνών, Ζυφιάς
	Δ.Ε. ΚΑΡΔΑΜΥΛΩΝ	Καρδάμυλα, Άμπελος, Βλυχάδα, Γιόσωνας, Γλαστριά (νησίς), Δελφίνι, Μαργαρίτι (νησίς), Μάρμαρον, Ναγός, Πυργιά, Σαρακηνόπετρα (νησίς), Στροβίλι (νησίς), Αμάδες, Κέρτης (νησίς), Παραλία Αμάδων, Βίκιον, Κεραμός, Καμπιά, Πιτυούς, Σπαρτούντα
	Δ.Ε. ΜΑΣΤΙΧΟΧΩΡΙΩΝ	Πυργίον, Βενέτικο (νησίς), Δότια, Εμπορειός, Καρύντα, Μονή Αγίου Γεωργίου, Πελαγόνησος (νησίς), Αρμόλια, Βέσσα, Ελάτα, Άγιος Στέφανος (νησίς),Καλαμωτή, Αλμυρός, Κώμη, Λιθίον, Λιμένας Λιθίου, Μεστά, Καλόγερος (νησίς), Λιμένας, Μερικούντα, Νησάκι (νησίς), Τραχύλια, Ολύμποι, Πατρικά
	Δ.Ε. ΟΜΗΡΟΥΠΟΛΗΣ	Βροντάδος, Αίπος, Μονή Αγίου Στεφάνου, Μονή Μυρσινιδίου, Ανάβατος, Αυγώνυμα, Καρυαί, Αγία Παρασκευή, Άγιος Δημήτριος, Μονή Αγίου Μάρκου, Μονή Αγίων Πατέρων, Νέα Μονή, Λαγκάδα, Άγιος Στέφανος (νησίς), Αγρελωπός, Σιδηρούντα, Συκιάδα, Παντουκιός
ΔΗΜΟΣ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ	-	Οινούσσαι (νησίς), Άγιος Παντελεήμων (νησίς), Αρχοντόνησο (νησίς), Ασπαλαθρόκαμπος, Βάτος (νησίς), Γάδρος (νησίς),Γαϊδουρόνησος (νησίς), Κάστρον, Μαλλιαρόπετρα (νησίς), Μονάφτης (νησίς), Νησί Παναγιάς (νησίς), Νησί Πίττας (νησίς), Παπαποντικάδικο (νησίς), Πατερόνησο (νησίς), Ποντικονήσι (νησίς) Πρασονήσια (νησίς), Σάντα Παναγιά (νησίς)
ΔΗΜΟΣ ΨΑΡΩΝ	-	Ψαρά, Άγιο Νικολάκι (νησίς), Αντίψαρα (νησίς), Δακαλιό (νησίς), Κάτω Νησί (νησίς), Μαστρογιώργη (νησίς), Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου, Πρασονήσι (νησίς)

Σύμφωνα με τον ν.3937/2011 (ΦΕΚ 60/Α/31-3-2011) Αρθ. 5, ως σημαντικά στοιχεία φυσικού περιβάλλοντος (οικοτόπων και ειδών) είναι οι περιοχές Natura, τα Καταφύγια Άγριας Ζωής (ΚΑΖ), τα Εθνικά Πάρκα, οι Εθνικοί Δρυμοί κ.λπ.

Στον Δήμο Χίου, Δήμο Οινουσσών και Δήμο Ψαρών εντοπίζονται τα εξής σημαντικά στοιχεία φυσικού περιβάλλοντος:

● Δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000: Φορέας Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Βορείου Αιγαίου

Παρακάτω παρουσιάζονται οι περιοχές Natura της Νήσου Χίου που ορίζονται σύμφωνα με το Ν. 3937/2011 (ΦΕΚ 60/Α/2011) και σχετίζονται με τα νερά.

ΒΟΡΕΙΑ ΧΙΟΣ ΚΑΙ ΝΗΣΟΙ ΟΙΝΟΥΣΣΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΖΩΝΗ-ΕΖΔ (GR4130001)

ΒΟΡΕΙΑ ΧΙΟΣ– ΖΕΠ (GR4130003)

Συνολικότερα η Περιφερειακή ενότητα Χίου διαθέτει τις εξής περιοχές Νatura 2000:

ΝΗΣΙΔΑ ΒΕΝΕΤΙΚΟ (GR4130004)

ΝΗΣΙΑ ΑΝΤΙΨΑΡΑ ΚΑΙ ΝΗΣΙΔΕΣ ΔΑΣΚΑΛΙΟ, ΜΑΣΤΡΟΓΙΩΡΓΙ, ΠΡΑΣΟΝΗΣΙ, ΚΑΤΩ ΝΗΣΙ, ΜΕΣΙΑΚΟ, ΚΟΥΤΣΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΖΩΝΗ (GR4130002)

ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΕΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΖΩΝΗ (GR4130005)

● Καταφύγια Άγριας Ζωής:

Δήμος Χίου

K352, Κουρούνια - Νενητούρια, ΦΕΚ 409/14-7-83.
K359, Κορακιές-Λυγάρι (Παρπαριάς), ΦΕΚ 409/14-7-83.
K363, Αγ. Μαρκέλλα-Εζούσα (Βολισσού-Πυραμάς-Παρπαριάς-Τρυπών), ΦΕΚ 713/79.
K362, Ζυγώματα (Βολισσού-Ποταμιάς), ΦΕΚ 713/28-8-79.
K730, Κυμινάς Κοινότητας Βολισού, Πισπιλούντας, Φυτών του Δήμου Αμανής, ΦΕΚ 165/04.
K375, Πραστιά-Πέρδικα (Βολισσού-Σιδηρούντας), ΦΕΚ 409/83.
K385, Άγ. Ιωάννης-Τριπατέ (Βροντάδων-Καρυών), ΦΕΚ 713/79.
K397, Σκηνώνας-Μαγιάτικο (Αρμολίων-Ελατιάς-Πυργίου-Βέσσης), ΦΕΚ 464/84.

Δήμος Οινουσσών

Κ357, Μοναστήρι Οινουσσών, ΦΕΚ 660/78.
K922, Νησίδες Άγιος Παντελεήμων, Πατερόνησο και Βάτος Δήμου Οινουσσών, ΦΕΚ 1221/04.

Δήμος Ψαρών

K350, Ξερόκαμπος-Φτέλια (Ψαρών), ΦΕΚ 441/32.
K895, Νησίδα Αντίψαρα, Δήμου Ψαρών, ΦΕΚ 1221/04.

● Υγρότοποι:

Δήμος Χίου

Το έλος Λήμνος ή Βάλτος Μαρμάρου (GR413CHI001) βρίσκεται στον οικισμό του Μαρμάρου και ανήκει στο δ.δ. Καρδαμύλων, του Δήμου Χίου. Έχει καταγραφεί από το ΕΚΒΥ με κωδικό GR413339000. Ο υγρότοπος βρίσκεται εντός περιοχής που έχει χαρακτηριστεί ως Ειδική Ζώνη Διατήρησης (GR4130001) ενώ τμήμα του περιλαμβάνεται στο Π.Δ. για την προστασία των μικρών νησιωτικών υγρότοπων της Ελλάδας (Y413CHI001).
Το Γιβάρι της Λαγκάδας (GR413CHI002) βρίσκεται 1,1 χλμ. βόρεια του οικισμού Λαγκάδα στη βόρεια ακτή της Χίου. Οικότοποι που το απαρτίζουν: 1120-εκτάσεις θαλάσσιου βυθού με ποσειδώνιες, 1160-Αβαθείς κολπίσκοι και κόλποι, 72Α0-καλαμώνες. Περιλαμβάνεται στην ΕΖΔ GR4130001.
Ο υγρότοπος της εκβολής Κοκαλά και τα απομεινάρια του έλους Κοντάρι (GR413CHI003) βρίσκεται περίπου 3 χιλιόμετρα βόρεια – βορειανατολικά από τα Θυμιανά και υπάγεται διοικητικά στο Δήμο Χίου.
To Έλος Κώμης (GR413CHI005), βρίσκεται μέσα στον οικισμό της Κώμης στη νότια ακτή της Χίου. Πρόκειται πλέον για μια εκβολή ρέματος εποχικής ροής, χειμαρρικού χαρακτήρα.
Η εξωποτάμια λιμνοδεξαμενή Βικίου (GR413CHI007) βρίσκεται π. 800 μέτρα Β-ΒΑ του οικισμού Βίκι, αλλά διαχωρίζεται από αυτόν από ύψωμα. Περιλαμβάνεται εντός της SCI GR413001 και της SPA GR4130003.
Το ‘Ελος Φανών (GR413CHI008) βρίσκεται 4,6 χλμ. Ν-ΝΔ του οικισμού Ολύμποι στη νότια Χίο. Ανήκει στην Ζώνη Α’ της Αρχαιολογικής Περιοχής Φανών.
Η Φραγμολίμνη Ζυφιά (GR413CHI009) βρίσκεται 700 μέτρα ΝΝΑ από τον οικισμό Ζυφιάς του Δήμου Χίου.
H λιμνοδεξαμενή του Αγίου Γεωργίου Συκούση (GR413CHI010) βρίσκεται 1,8 χλμ. ΒΔ του οικισμού Αγιος Γεώργιος Συκούσης.
Η λιμνοδεξαμενή -τεχνητή λίμνη Αρμολίων (GR413CHI012) βρίσκεται σε επαφή με τον οικισμό Αρμόλια προς τα ΒΒΑ.
Η εκβολή του χειμάρρου Καμπιών (GR413CHI013) βρίσκεται 2,7 χλμ. Β-ΒΔ του οικισμού Καμπιά στη βόρεια Χίο.
Το έλος Λιθίου ή Παπόρι (GR413CHI014) βρίσκεται 1,2 χλμ. Β-ΒΔ του οικισμού Λιθί, στο επίνειο του οικισμού αυτού στη θάλασσα (Παπόρι) που αποτελείται από καμιά δεκαριά σπίτια.
Η εκβολή Αγίας Μαρκέλλας (GR413CHI015) βρίσκεται περίπου 3,6 χιλιόμετρα δυτικά της Βολισσού και υπάγεται διοικητικά στο Δήμο Χίου. Ο υγρότοπος υπάγεται σε περιοχή που έχει χαρακτηριστεί ως Καταφύγιο Άγριας Ζωής (με κωδικό Κ363).
Η εκβολή του ποταμού Μαλαγγιώτη στο Μάναγρο (GR413CHI016), βρίσκεται περίπου 1,6 χιλιόμετρα νότια της Βολισσού.
Το έλος Δελφινίου (GR413CHI021) βρίσκεται περίπου 1,4 χιλιόμετρα βόρεια του οικισμού της Λαγκάδας.
Η λιμνοδεξαμενή Αίπους (GR413CHI022) βρίσκεται περίπου 2 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Βροντάδου στους πρόποδες του ομώνυμου όρους.
Η εκβολή Παρθένη (GR413CHI025) βρίσκεται περίπου 1 χιλιόμετρο νοτιοανατολικά από τη Χώρα της Χίου.
Η τεχνητή λίμνη Κεραμείων (GR413CHI026) βρίσκεται περίπου 2 χιλιόμετρα νότια από τα Θυμιανά.
Η φραγμολίμνη Καλαμωτής (GR413CHI027) βρίσκεται περίπου 2 χιλιόμετρα βόρεια βορειοανατολικά της Καλαμωτής, στη Χίο.
Το φράγμα Κακού ποταμού (GR413CHI028) βρίσκεται περίπου 3 χιλιόμετρα Δυτικά της Χώρας.
Η λιμνοδεξαμενή Πιτυού (GR413CHI029) βρίσκεται περίπου 2 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Πιτυού.
Η λιμνοδεξαμενή Κοφινά (GR413CHI030) βρίσκεται περίπου 2,5 χιλιόμετρα νότια – νοτιοδυτικά της Χώρας.
Η λιμνοδεξαμενή Πλατανακίου (GR413CHI031) βρίσκεται περίπου 7 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Βροντάδου.
Η λιμνοδεξαμενή Παναγιάς Αρβανίτισσας (GR413CHI035) βρίσκεται περίπου 5,5 χιλιόμετρα βόρεια – βορειοδυτικά του Βροντάδου.
Ο υγρότοπος της πηγής και έλους Δελφινίου (GR413CHI037) βρίσκεται περίπου 1,2 χιλιόμετρα βόρεια του οικισμού της Λαγκάδας.

Δήμος Οινουσσών

Η Αλυκή Οινουσσών (GR413OIN001) βρίσκεται περίπου 4 χιλιόμετρα νότια της Χώρας (Αιγνούσα). Ο υγρότοπος υπάγεται σε περιοχή που έχει χαρακτηριστεί ως Τόπος Κοινοτικής Σημασίας (με κωδικό GR4130001).
Η λιμνοδεξαμενή Οινουσσών (GR413OIN002) βρίσκεται περίπου μισό χιλιόμετρο βόρεια – βορειοδυτικά της Χώρας (Αιγνούσα). Η λιμνοδεξαμενή υπάγεται σε περιοχή που έχει χαρακτηριστεί ως Τόπος Κοινοτικής Σημασίας (με κωδικό GR4130001).
Ο υγρότοπος του όρμου Φουρκερό (GR413OIN004) βρίσκεται περίπου 2,3 χιλιόμετρα ανατολικά της Χώρας (Αιγνούσα). Ο υγρότοπος υπάγεται σε περιοχή που έχει χαρακτηριστεί ως Τόπος Κοινοτικής Σημασίας (με κωδικό GR4130001).
Το έλος Καλαμιάρη (GR413OIN005) βρίσκεται περίπου 1,7 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Χώρας (Αιγνούσα). Ο υγρότοπος υπάγεται σε περιοχή που έχει χαρακτηριστεί ως Τόπος Κοινοτικής Σημασίας (με κωδικό GR4130001).
Ο υγρότοπος στον Πασά (GR413PAS001) βρίσκεται στο μυχό ενός κόλπου απέναντι από το Ποντικόνησο. Το λιμνίο βρίσκεται εντός Ειδικής Ζώνης Διατήρησης (GR41300010) ενώ προστατεύεται από το Π.Δ. των μικρών νησιωτικών υγροτόπων της Ελλάδας (ΦΕΚ 229/ΑΑΠ/2012).

Ο Δήμος Ψαρών δεν περιλαμβάνει νησιωτικούς υγροτόπους.

Συνολικά, για όλη την περιοχή μελέτης δεν παρατηρούνται εθνικά πάρκα ούτε εθνικοί δρυμοί.

Για το Δήμο Χίου ως παραδοσιακοί οικισμοί έχουν θεσμοθετηθεί σύμφωνα με τα ΦΕΚ 198/Δ/88 και ΦΕΚ 594/Δ/78 για την Δ.Ε. Αμανής οι οικισμοί Άγιο Γάλα, Διευχιά, Κατάβαση, Βολισσός, Παρπαριά, Πιραμά,Τρύπες. Για την Δ.Ε Ιωνίας, οι οικισμοί Βουνός και Έξω δίδυμα με το ΦΕΚ 198/Δ/88, με τα ΦΕΚ 198/Δ/88 και ΦΕΚ 594/Δ/78 για την Δ.Ε. Καμποχωρίων οι οικισμοί Άγιος Γεώργιος Συκούσης, Ζυφιάς, Χαλκειό. Τέλος για την Δ.Ε. Μαστιχωχωρίων με τα δύο παραπάνω ΦΕΚ έχουν θεσμοθετηθεί ως παραδοσιακοί οι οικισμοί Βέσσα, Αρμόλια, Λιθίον, Καλαμωτή, Ολύμποι, Πατρικά, Μεστά, Πυργίον, Ανάβατος, Αυγώνυμα, Σιδηρούντα. Τέλος ο Κάμπος Χίου με το ΠΔ 33/Δ/92 θεωρείται παραδοσιακός οικισμός. Σύμφωνα με το ΓΠΣ Δ.Ε. Χίου 544/Δ/21 ο Κάμπος τοποθετείται εντός του ΓΠΣ και αποτελεί την πολεοδομική ενότητα 11 (Π.Ε.) και για αυτόν υπάρχει η στόχευση να καταστεί εφικτή η αντικατάσταση του όρου «οικισμός» με τον όρο «οικιστικό γεωργικό σύνολο». Όσον αφορά Δήμο Οινουσσών σύμφωνα με το ΦΕΚ 381/Δ/99 ο οικισμός Οινούσσες και έδρα του Δήμου θεωρείται παραδοσιακός.

Εντός των Δήμων Χίου, Οινουσσών, Ψαρών εντοπίζονται οι εξής σημαντικοί αρχαιολογικοί χώροι και μνημεία:

Χίος:

Κάμπος Χίου, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/2492/33922/10-8-1990, ΦΕΚ 578/Β/6-9-1990.
Νενητούρια Χίου: Λείψανα ρωμαϊκής εποχής, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ20/30650/1466/24-10-1990, ΦΕΚ 705/Β/8-11-1990.
Αρχαιολογικός χώρος Άγιον Γάλα Χίου: Προϊστορικό Σπήλαιο, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ20/ 30650/1466/24-10-1990, ΦΕΚ 705/Β/8-11-1990.
Αρχαιολογικός χώρος Καμπιά Χίου: Λείψανα ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ20/ 30650/1466/24-10-1990, ΦΕΚ 705/Β/8-11-1990.
Βίκι Χίου: Λείψανα αρχαίων κτισμάτων παρά τους Αγίους Αποστόλους, ΥΑ ΥΠΠΟ/ ΑΡΧ/ Α1/ Φ20/ 30650/ 1466/ 24-10-1990, ΦΕΚ 705/Β/8-11-1990.
Δελφίνι Χίου: Αρχαίο λιμάνι - Ιερό Απόλλωνος, ΥΑ ΥΠΠΟ/ ΑΡΧ/ Α1/ Φ20/ 30650/ 1466/ 24-101990, ΦΕΚ 705/Β/8-11-1990.
Καμπιά Χίου: Λείψανα ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, ΥΑ ΥΠΠΟ/ ΑΡΧ/ Α1/ Φ20/ 30650/ 1466/ 24-10-1990, ΦΕΚ 705/Β/8-11-1990.
Ναγός Χίου: Αρχαιολογικός χώρος, ΥΑ ΥΠΠΟ/ ΑΡΧ/ Α1/ Φ20/ 26201/ 1229/ 2-8-1990, ΦΕΚ 608/Β/21-9-1990.
Βρουλίδια Χίου: Θολωτός γεωμετρικός τάφος, ΥΑ ΥΠΠΟ/ ΑΡΧ/ Α1/ Φ20/ 30650/ 1466/ 24-101990, ΦΕΚ 705/Β/8-11-1990.
Κάτω Φανά Χίου: Αρχαϊκός ναός Απόλλωνα Παλαιοχριστιανική βασιλική, ΥΑ ΥΠΠΟ/ ΑΡΧ/ Α1/ Φ20/ 44450/ 2339 π.ε./17-2-1992, ΦΕΚ 272/Β/17-4-199.2
Δότια Χίου: Λείψανα προϊστορικών χρόνων, ΥΑ ΥΠΠΟ/ ΑΡΧ/ Α1/ Φ20/ 30650/ 1466/ 24-101990, ΦΕΚ 705/Β/8-11-1990.
Ελάτα Χίου: Λείψανα ρωμαϊκής εποχής, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ20/30650/1466/24-10-1990, ΦΕΚ 705/Β/8-11-1990.
Εμπορειός Χίου, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ20/44450/2339 π.ε./17-2-1992, ΦΕΚ 272/Β/17-4-1992.
Κώμη Χίου: Εργαστήρια κατασκευής αμφορέων, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ20/30650/1466/24-101990, ΦΕΚ 705/Β/8-11-1990.
Αρχαιολογικός Χώρος "Ρημοκάστρου", ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ01/46684/2468 π.ε./18-6-2001, ΦΕΚ 1211/Β/18-9-2001.
Δασκαλόπετρα: Ιερό Κυβέλης, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ20/30650/1466/24-10-1990, ΦΕΚ 705/Β/811-1990.
Ελίντα Χίου: Λείψανα ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ20/30650/1466/24-10-1990, ΦΕΚ 705/Β/8-11-1990.
Αρχαιολογικός χώρος Αναβάτου Ν. Χίου. Καθορισμός Ζωνών Προστασίας Α και Β., ΥΑ ΥΠΠΟ/ΓΔΑ/ΑΡΧ/Β1/Φ28/50332/4017/12-9-2003, ΦΕΚ 1883/Β/18-12-2003.
Καρυές Χίου: Ακρόπολη Αγίου Μάρκου, ΥΑ 15794/19-12-1961, ΦΕΚ 35/Β/2-2-1962.
Αρχαιολογικός Χώρος "Ρημοκάστρου", ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ01/46684/2468 π.ε./18-6-2001, ΦΕΚ 1211/Β/18-9-2001.
Πόλη της Χίου: αρχαία πόλη, νεκροταφεία, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ43/1518/83/27-1-1992, ΦΕΚ 91/Β/14-2-1992.

Από τους πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους του νησιού είναι ο οικισμός Εμπορειό, στο λόφο του Προφήτη Ηλία, ένας οικισμός με αρχαϊκό ναό αφιερωμένο στην Αθηνά. Σε όλη την ορεινή περιοχή του Όρους Αίπος υπάρχει μεγάλος αριθμός αρχαίων θέσεων αγροτοποιμενικού χαρακτήρα. Επίσης διασώζονται σημαντικά μνημεία σε όλο το νησί παρά το ότι πολλά από τα μνημεία καταστράφηκαν από τους σεισμούς. Από τα βυζαντινά μνημεία της νήσου τα σημαντικότερα είναι η Νέα Μονή το πιο γνωστό δείγμα βυζαντινής αρχιτεκτονικής (11ου αι.) όλων των νησιών του Αιγαίου, με σημαντικό ψηφιδωτό διάκοσμο, χαρακτηρισμένο ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco και η Παναγία Κρίνα κοντά στο χωριό Βάβιλοι. Από τα βυζαντινά μνημεία ξεχωρίζουν ο Βυζαντινός Ναός των Αγίων Αποστόλων στο Πυργί και ο Άγιος Γεώργιος Συκούσης. Σημαντικός πόρος του νησιού είναι οι μεσαιωνικοί οικισμοί του με κυρίαρχους τον Ανάβατο και τα Μεστά και νότια της πόλης της Χίου ο Κάμπος, με ιστορία από τους βυζαντινούς χρόνους.

Οι Οινούσσες δεν διαθέτουν ιστορικούς τόπους.

Ψαρά:

Νήσος Ψαρά, ΠΔ 10-5-2002, ΦΕΚ 402/Δ/17-5-2002.
Μυκηναϊκή νεκρόπολη, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ43/64437/3222π.ε./18-6-2001, ΦΕΚ 881/Β/9-72001.
Νησίδα Αντίψαρα, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ43/64437/3222π.ε./18-6-2001, ΦΕΚ 881/Β/9-7-2001.
Μαύρη Ράχη Ψαρών, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ43/64437/3222π.ε./18-6-2001, ΦΕΚ 881/Β/9-7-2001.

Σύμφωνα με το Corine Land Cover 2000 για την εδαφική οργάνωση, τις χρήσεις γης και την κάλυψη του εδάφους παρουσιάζεται ότι το μεγαλύτερο ποσοστό της Περιφέρειας καλύπτεται από φυσικούς βοσκότοπους, έπειτα από γεωργική γη και εκτάσεις φυσικής βλάστησης, ενώ τρίτη θέση σε ποσοστό κάλυψης έχουν οι εκτάσεις που καλύπτονται από ελαιώνες, σκληροφυλλική βλάστηση και δάσος κωνοφόρων. Συγκεκριμένα, στην Βόρεια Χίο παρουσιάζονται δάση με Quercus brachyphylla, δάση με Olea και Ceratonia, πευκοδάση με ενδημικά είδη πεύκων της Μεσογείου, δάση σκληρόφυλλων που χρησιμοποιούνται για βόσκηση με Querces ilex, παρόχθια δάση-στοές της θερμής μεσογείου, δάση με Quercesilex και μεσογειακά πευκοδάση με ενδημικά είδη πεύκων της Μεσογείου.

Όσον αφορά της χρήσεις γης, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, για την Δημοτική Ενότητα Χίου υπάρχει θεσμοθετημένο ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ του Ν. 2508/97 (ΦΕΚ 544//Δ/21). ΣΧΟΟΑΠ επίσης διαθέτουν οι Δ.Ε. Αγ. Μηνά (ΦΕΚ 298/ΑΑΠ/16), η Δ.Ε. Αμανής (ΦΕΚ 311ΑΑΠ/16), η Δ.Ε. Καμποχώρων (ΦΕΚ 313ΑΑΠ/2016), η Δ.Ε. Μαστιχοχωρίων (ΦΕΚ 309ΑΑΠ/16). Η ΔΕ Ομηρούπολης διαθέτει ΓΠΣ του ν. 1337/83 με ημερομηνία έγκρισης το 1988 (ΦΕΚ 75/Δ/88). Υπό εκπόνηση βρίσκονται τα ΣΧΟΟΑΠ του Ν. 2508/97 της Δ.Ε Καρδαμύλων το οποίο βρίσκεται το Β2 στάδιο. Δεν διαθέτουν σχέδιο πολεοδομικής και χωρικής οργάνωσης η Δ.Ε. Ιωνίας του Δήμου Χίου αλλά ούτε ο Δήμος Οινουσσών και τα Ψαρά. Τέλος υπάρχουν δύο εγκεκριμένα ΓΠΣ του Ν. 1337/83 του Βροντάδου με ΦΕΚ θεσμοθέτησης 75Δ/88 της Δ.Ε. Ομηρούπολης και Καλαμωτής με αριθμό ΦΕΚ θεσμοθέτησης 62Δ/89 της Δ.Ε. Μαστιχωχωρίων.

Βάσει του Νόμου 1650/86 (ΦΕΚ 160/Α/16-10-86) έχουν θεσμοθετηθεί Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου (ΖΟΕ) στη Σάμο και στη Χίο, αποσκοπώντας στην άμεση προστασία και έλεγχο της δόμησης και των χρήσεων γης στην εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών περιοχή, προκειμένου να αντιμετωπισθεί η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και η άναρχη ανάπτυξη με τη δημιουργία καταστάσεων που υπονομεύουν τον ορθολογικό σχεδιασμό. Οι ΖΟΕ οι οποίες θεσμοθετήθηκαν στο νησί της Χίου περιλαμβάνουν την ΖΟΕ Βόρειας Χίου και ειδικότερα των Καποδιστριακών Δήμων Αμανής και Ομηρούπολης (ΦΕΚ 52 '/04.02.2003) και τη ΖΟΕ νότιας Χίου και ειδικότερα των Καποδιστριακών Δήμων Μαστιχοχωρίων και Ιωνίας (ΦΕΚ 130 Δ/20.02.2003).

Ζώνη Α απολύτου προστασίας αρχ/κού χώρου Φανών, ΦΕΚ 272/Β/17-4-92.

Ζώνες Α και Β προστασίας αρχ/κού χώρου Εμποριού, ΦΕΚ 272/Β/17-4-92.

Για την ζώνη Β ισχύον τα προβλεπόμενα στο ΠΔ για τη χωροταξική οργάνωση της Νότιας Χίου.

Σε μεγαλύτερη κλίμακα στο επίπεδο της υπό εξέταση περιοχής, τόσο τα Ψαρά όσο και οι Οινούσσες μεσοπρόθεσμα θα είναι εξαρτημένα από την πόλη της Χίου έως ότου αναπτυχθούν λειτουργικά οι οικισμοί της βόρειας Χίου ώστε ο Βολισσός να είναι το σημείο αναφοράς για τα Ψαρά και τα Καρδάμυλα για τις Οινούσσες.

Η ανάπτυξη του οικιστικού δικτύου του κάθε νησιού, ακολουθεί κυρίως τη γεωμορφολογία τους, με τον πληθυσμό της Περιφέρειας να συγκεντρώνεται στο μεγαλύτερο βαθμό του στους παράκτιους και παραθαλάσσιους οικισμούς και δευτερευόντως στους ημιορεινούς ενώ σε μικρό ποσοστό στους ορεινούς οικισμούς. Στην Περίπτωση της Χίου, το δίπολο Χίος-Βροντάδος λειτουργεί πρακτικά σαν ενιαία οικιστική ενότητα και αποτελεί το αδιαμφισβήτητο οικιστικό κέντρο του νησιού, συγκεντρώνοντας τις περισσότερες διοικητικές και αστικές λειτουργίες του νησιού. Σαν δευτερεύων πόλος αναγνωρίζονται τα Καρδάμυλα που λόγω της τουριστικής ανάπτυξης που γνωρίζουν την τελευταία δεκαετία και του πρώην διοικητικού τους ρόλου σαν έδρα του αντίστοιχου Καποδιστριακού Δήμου, έχουν αναβαθμιστεί λειτουργικά. Ο ρόλος των λοιπών οικισμών- πρώην εδρών Καποδιστριακών Δήμων, αναμένεται, όπως ακριβώς και στην περίπτωση της Λέσβου, να υποβαθμιστεί περαιτέρω.

Οι πληροφορίες των οικισμών της οικιστικής και πολεοδομικής οργάνωσης εμφανίζονται στον παρακάτω Πίνακα:

Πίνακας 3: Οικισμοί

Δήμος	Δημ. Ενοτ.	Δημ. Κοινότητα - Τοπική Κοινότητα	Οριοθετημένοι οικισμοί	Μη Οριοθετημένοι οικισμοί

ΔΗΜΟΣ ΧΙΟΥ	Δ.Ε. ΧΙΟΥ	Δ.Κ. ΧΙΟΥ	Χίος
Δ.Ε. ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ	Θυμιανά ΦΕΚ 309/Δ/88, Αγία Ερμιόνη (ΦΕΚ 454/Δ/1987 & ΦΕΚ 642/Δ/1994), Καρφάς, Κεραμεία (ΦΕΚ 454/Δ/1987), Νεοχώριον, Μονή Αγίου Μηνά (ΦΕΚ 408/Δ/87), Φωτεινής	Λευκωνιά, Μονή Αγίου Κωνσταντίνου Φραγκοβουνίου, Πλάκα, Παραλία Αγίας
Δ.Ε ΑΜΑΝΗΣ	Χωρή(ΦΕΚ 16/Δ/1991), Άγιον Γάλα (ΦΕΚ 765Δ1987), Διευχά(ΦΕΚ 310/Δ/1988 Αναθεώρηση 337/Δ/89), Κατάβασις(ΦΕΚ 310/Δ/1988), Κέραμος(ΦΕΚ 310/Δ/1988), Αγιάσματα, (Τ.Κ.Κεράμου)( ΦΕΚ 515/Δ/1989), Κουρούνια (ΦΕΚ 310/Δ/1988), Εγρηγόρος (ΦΕΚ 310/Δ/1988), Λεπτόποδα (ΦΕΚ 310/Δ/1988), Αγιάσματα, (Τ.Κ.Λεπτοπόδων(ΦΕΚ 515/Δ/1989), Μελανιός (ΦΕΚ 757/Δ/87), Νενητούρια (ΦΕΚ 310/Δ/1988), Παρπαριά (ΦΕΚ 756/Δ/1987), Πιραμά (ΦΕΚ 741/Δ/87), Πισπιλούντα(ΦΕΚ 310/Δ/1988), Τρύπαι(ΦΕΚ 765Δ1987), Φυτά(ΦΕΚ 1225/Δ/1986), Κηπουριαί (ΦΕΚ 1225/Δ/1986), Χάλανδρα (ΦΕΚ 310/Δ/1988), Αφροδίσια (ΦΕΚ 310/Δ/1988)	Βολισσός, Κοσκινάς, Λήμνος, Λιμιά, Μαναγρός, Μονή Αγίας Μαρκέλλας, Σκαριώτης, Νέα Ποταμιά, Κοσμάδος, Άγιος Ισίδωρος, Εζούσα, Ψιλή Άμμος
Δ.Ε. ΙΩΝΙΑΣ	Καλλιμασιά (ΦΕΚ 1176/Δ/86), Άγιος Αιμιλιανός (ΦΕΚ 1171/Δ/1986), Μονολιά (ΦΕΚ 1171/Δ/1986 & ΦΕΚ 1259/Δ/1993 (αλλιώς Αγ. Ιωάννης Καλλιμασιάς), Βουνό (ΦΕΚ 310/Δ/1988 & ΦΕΚ 1162/Δ/1994), Άγιος Ιωάννης (ΦΕΚ 1224/Δ/1986 & ΦΕΚ 797/Δ/1992), Λιλικάς (ΦΕΚ 1224/Δ/1986), Έξω Διδύμα (ΦΕΚ 740/Δ/1987), Θολοποτάμιον (ΦΕΚ 705/Δ/1989, ΦΕΚ 407/Δ/1987), Σκλαβιά (ΦΕΚ 407/Δ/1987 & ΦΕΚ 705/Δ/1989), Καταρράκτης (ΦΕΚ 143/Δ/1987 & ΦΕΚ 424/Δ/1995),	Βουδότοπος, Μονή Παναγίας Κοιμήσεως Πλακιδιωτίσσης, Μονή Αγίας Ματρώνης Χαλάνδρων, Μονή Ταξιαρχών

Δήμος	Δημ. Ενοτ.	Δημ. Κοινότητα - Τοπική Κοινότητα	Οριοθετημένοι οικισμοί	Μη Οριοθετημένοι οικισμοί
Κοινή (ΦΕΚ 708/Δ/1987 & ΦΕΚ 1516/Δ/1993), Μέσα Διδύμα (ΦΕΚ 740/Δ/1987), Μυρμήγκιον (ΦΕΚ 739/Δ/1987), Νένητα (ΦΕΚ 409/Δ/1987), Βοκαριά (ΦΕΚ 515/Δ/1989), Γρίδια (ΦΕΚ 1217/Δ/1986), Παγίς (ΦΕΚ 739/Δ/1987), Φλάτσια, Νεκτά
Δ.Ε. ΚΑΜΠΟΧΩΡΩΝ	Χαλκειόν (ΦΕΚ 310/Δ/1988), Άγιος Γεώργιος Συκούσης (ΦΕΚ 741/Δ/87, Βαβίλοι )(ΦΕΚ 310/Δ/1988), Βασιλεώνοικον (ΦΕΚ 757/Δ/87), Βερβεράτον (ΦΕΚ 740/Δ/1987), Δαφνών (ΦΕΚ 740/Δ/1987), Ζυφιάς (ΦΕΚ 310/Δ/1988)
Δ.Ε. ΚΑΡΔΑΜΥΛΩΝ	Καρδάμυλα (ΦΕΚ 1158/Δ/1994), Βλυχάδα (ΦΕΚ 1171/Δ/1986), Γιόσωνας (ΦΕΚ 1171/Δ/1986), Μάρμαρον (ΦΕΚ 1158/Δ/1994), Ναγός (ΦΕΚ 1171/Δ/1986), Αμάδες (ΦΕΚ 10120/Δ/87), Βίκιον (ΦΕΚ 10120/Δ/87), Κεραμός (310/Δ/1988), Καμπιά (ΦΕΚ 10120/Δ/87), Πιτυούς (ΦΕΚ 1224/Δ/1986), Σπαρτούντα (ΦΕΚ 1217/Δ/1986)	Άμπελος, Γλαστριά (νησίς), Δελφίνι, Μαργαρίτι (νησίς), Πυργιά, Σαρακηνόπετρα (νησίς), Στροβίλι (νησίς), Κέρτης (νησίς), Παραλία Αμάδων
Δ.Ε. ΜΑΣΤΙΧΟΧΩΡΙΩΝ	Πυργίον (ΦΕΚ 1123/Δ/87), Εμπορειός (ΦΕΚ 756/Δ95), Αρμόλια (ΦΕΚ 310/Δ/1988), Βέσσα (ΦΕΚ 310/Δ/1988), Ελάτα (ΦΕΚ 310/Δ/1988), Λιθίον (ΦΕΚ 739/Δ/1987), Λιμένας Λιθίου (ΦΕΚ 337/Δ/89), Μεστά (ΦΕΚ 1123/Δ/87), Λιμένας (ΦΕΚ 436/Δ/87), Ολύμποι (ΦΕΚ 1119/Δ/87), Πατρικά (ΦΕΚ 310/Δ/1988)	Βενέτικο (νησίς), Δότια, Καρύντα, Μονή Αγίου Γεωργίου, Πελαγόνησος (νησίς), Άγιος Στέφανος (νησίς),Καλαμωτή, Αλμυρός, Κώμη, Καλόγερος (νησίς), Μερικούντα, Νησάκι (νησίς), Τραχύλια,
Δ.Ε. ΟΜΗΡΟΥΠΟΛΗΣ	Ανάβατος (310/Δ/1988), Αυγώνυμα (ΦΕΚ 310/Δ/1988 & ΦΕΚ 1176/Δ/1994), Καρυαί (ΦΕΚ 1176/Δ/86) Λαγκάδα (ΦΕΚ 1172/Δ/86, Αγρελωπός (ΦΕΚ 1172/Δ/86), Σιδηρούντα (ΦΕΚ 310/Δ/1988 & ΦΕΚ 179/Δ/1998), Συκιάδα (ΦΕΚ1173/Δ/86), Παντουκιός (ΦΕΚ1173/Δ/86)	Βροντάδος, Αίπος, Μονή Αγίου Στεφάνου, Μονή Μυρσινιδίου, ), Αγία Παρασκευή, Άγιος Δημήτριος, Μονή Αγίου Μάρκου, Μονή Αγίων Πατέρων, Νέα Μονή, Άγιος Στέφανος (νησίς)

Δήμος	Δημ. Ενοτ.	Δημ. Κοινότητα - Τοπική Κοινότητα	Οριοθετημένοι οικισμοί	Μη Οριοθετημένοι οικισμοί
ΔΗΜΟΣ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ	-	Οινούσσαι (νησίς) (ΦΕΚ 381/Δ/1999 & ΦΕΚ 402/Δ/2002)	Άγιος Παντελεήμων (νησίς), Αρχοντόνησο (νησίς), Ασπαλαθρόκαμπος, Βάτος (νησίς), Γάδρος (νησίς),Γαϊδουρόνησος (νησίς), Κάστρον, Μαλλιαρόπετρα (νησίς), Μονάφτης (νησίς), Νησί Παναγιάς (νησίς), Νησί Πίττας (νησίς), Παπαποντικάδικο (νησίς), Πατερόνησο (νησίς), Ποντικονήσι (νησίς) Πρασονήσια (νησίς), Σάντα Παναγιά (νησίς)
ΔΗΜΟΣ ΨΑΡΩΝ	-	Ψαρά (ΦΕΚ 1267/Δ/1986 & ΦΕΚ 402/Δ/2002)	Άγιο Νικολάκι (νησίς), Αντίψαρα (νησίς), Δακαλιό (νησίς), Κάτω Νησί (νησίς), Μαστρογιώργη (νησίς), Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου, Πρασονήσι (νησίς)

Δήμος	Δημοτική ενότητα	Πληθυσμός 1991	Πληθυσμός 2001	Πληθυσμός 2011
Χίου	Χίου	25231	25671	26850
	Αγ. Μηνά	3271	2678	2393
	Αμανής	1353	1529	983
	Ιωνίας	4461	4474	3956
	Καμποχώρων	3103	2870	2897
	Καρδαμύλων	3075	2758	2234
	Μαστιχοχωρίων	4707	4322	3672
	Ομηρούπολης	7527	7471	7304
Οινουσσών	-	612	855	826
Ψαρών	-	472	478	458