Μέσα στον ελάχιστο χρόνο που έχει διατεθεί για το σχολιασμό των προτάσεων, μια παρατήρηση για ένα σημείο με μια πρόχειρη ματιά.
Οπωσδήποτε είναι χρήσιμη η ανάπτυξη ζωνών λατομικών δραστηριοτήτων για την Ικαρία, ωστόσο η χάραξη ορίων των ζωνών χρήσης γης με ευθείες γραμμές όπως οι "ζώνες λατομικών δραστηριοτήτων", δεν έχει εφαρμογή στο τοπίο της Ικαρίας, δεν έχει καμία οικολογική σημασία και καμία λογική, δεν πατά σε κανένα φυσικό όριο, είναι μία αυθαίρετη γραμμή που διαχωρίζει την περιοχή σα να σχεδιάζουμε στον κάμπο, μπορεί να κόβει πολλές ιδιοκτησίες στη μέση, χωρίς κάποιο περιβαλλοντολογικό κανόνα (κάτι ανάλογο έχει συμβεί με τους δασικούς χάρτες).
Η λατομική ζώνη που προτείνεται στην ανατολική πλευρά της Ικαρίας μέσα από τα πιθανά σενάρια ανάπτυξης 2 και 3, στην περιοχή του Φάρου τοποθετείται πάνω σε πλαγιές που στο παρελθόν έχουν καλλιεργηθεί όπως είναι φανερό από την διαμόρφωση των πρανών με αναβαθμούς. Η τεχνική της ξερολιθιάς θα πρέπει να προστατεύεται καθώς οι ξερολιθιές ανάμεσα σε άλλα, αποτελούν ανυπέρβλητο εργαλείο για την ανάσχεση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής που απειλούν σήμερα το Αιγαίο.
Επιπλέον η προτεινόμενη λατομική ζώνη βρίσκεται σε οπτική επαφή και γειτνίαση με την παραλία του Φάρου (η οποία αποτελεί προορισμό ήπιας τουριστικής ανάπτυξης) και την περιοχή Natura ανατολικά με τον σημαντικό αρχαιολογικό χώρο του Δράκανου.
Στο βόρειο όριο της προτεινόμενης λατομικής ζώνης διέρχεται η πεζοπορική διαδρομή προς την κορυφογραμμή του Αθέρα, διερχόμενη και από την Προπεζουλωπή ένα λόφο στο βορειοανατολικό όριο της προτεινόμενης έκτασης, με ακατέργαστους όρθιους μονόλιθους από ασβεστόλιθο, με συγκεκριμένο προσανατολισμό, που εικάζεται ότι πρόκειται για τον αρχαιότερο χώρο λατρείας στην Ικαρία.
Συμπερασματικά η προτεινόμενη χρήση για τη περιοχή αυτή έρχεται σε σύγκρουση με τα παραπάνω, αλλά και τις γενικές κατευθύνσεις που υποτίθεται εφαρμόζονται.