Ως κάτοικος και εργαζόμενη στην Αμοργό , παρατηρώ την στεγαστική κρίση που υπάρχει στο νησί. Καθώς πολλά κτίρια λειτουργούν ως καταλύματα για βραχυχρόνια μίσθωση, το πρόβλημα μεγενθύνεται και οι ντόπιοι δυσκολεύονται να βρουν κατοικία. Με το καινούργιο σχέδιο υπάρχει κίνδυνος οι υποδομές να εξυπηρετούν μόνο τους επισκέπτες, όχι την καθημερινή ζωή των κατοίκων εφόσον κατευθύνεται κυρίως σε μακροπρόθεσμα επενδυτικά συμφέροντα, όχι στην ενίσχυση της τοπικής κοινωνίας. Προτείνεται να διερευνηθουν λύσεις όπου θα διευκολύνουν την απόκτηση κατοικίας και δεν θα υποβαθμίζουν τις υπάρχουσες περιουσίες καθιστόντας τες αγροτεμάχια. Ακόμα , χρειάζεται να μελετηθεί παραπάνω το σχέδιο επέκτασης λιμανιού ώστε να
εναρμονίζεται με την κλίμακα και τον χαρακτήρα της Αμοργού.