Ως προς τα πεζοδρόμια, απαιτείται μακροχρόνιος προγραμματισμός. Ο προγραμματισμός πρέπει να ξεκινήσει με μια μελέτη, κατά την προετοιμασία της οποίας θα γίνει αυτοψία για το σύνολο των δρόμων του Δήμου. Κατόπιν θα προετοιμαστεί η μελέτη στη λογική της μέγιστης αξιοποίησης των δυνατοτήτων του χώρου σε κάθε δρόμο. Το ιδανικό θα ήταν να υπάρχει πάντα ένας ικανός διάδρομος χωρίς εμπόδια για πεζούς και παιδικά καρότσια, αναπηρικά αμαξίδια κλπ., ως εκ τούτου ιδανικά θα πρέπει οι δενδροστοιχίες και ο αστικός εξοπλισμός (σήμανση, φωτισμός, παγκάκια, στάσεις λεωφορείων, κάδοι και καλάθια απορριμάτων, κλπ.) να είναι στοιχισμένα ώστε να απελευθερώνεται το μέγιστο δυνατό πλάτος πεζοδρομίου. Τα υλικά επίστρωσης θα πρέπει να είναι αντιολισθητικά, και φιλικά προς το περιβάλλον όσον αφορά τα συστατικά τους, αλλά και με ιδιότητες ψυχρών υλικών ώστε να βοηθούν στη συγκράτηση των θερμοκρασιών.
Και επειδή πιθανότατα για οικονομικούς λόγους δεν είναι εφικτά να γίνουν αυτά όλα μαζί, θα μπορούσε να καταρτιστεί ένα πρόγραμμα ώστε κάθε χρόνο επί π.χ. 10 χρόνια να ανακατασκευάζεται το 10% του μήκους των πεζοδρομίων του Δήμου με βάση την προαναφερθείσα μελέτη, και στο εξής ανά 10-12 χρόνια να γίνεται νέα αντικατάσταση. Έτσι τα πεζοδρόμια θα διατηρούνται σε καλή κατάσταση, και ο Δήμος θα έχει ένα σταθερό πρόγραμμα που θα αποτελεί μέρος του προϋπολογισμού, συν τις όποιες επισκευές θα χρειαστούν για τυχόν ζημιές. Τα παραπάνω βέβαια απαιτούν κάποια καλά κατηρτισμένη εταιρεία να εκτελέσει τη μελέτη, και τεχνικά άρτια συνεργεία να κάνουν τις ανακατασκευές. Ως προς τις ζημιές, μέσω εκπαίδευσης από αυτά τα εξωτερικά συνεργεία, ο Δήμος θα μπορεί να διαθέτει τεχνικούς για τις επισκευές ζημιών.
Στις συνημμένες φωτογραφίες παρουσιάζονται παραδείγματα συνήθους κατάστασης στην Ελλάδα, και φωτογραφία από τις ιδανικές επιθυμητές συνθήκες (που προφανώς δεν μπορούν να επιτευχθούν παντού, αλλά θα έπρεπε να στοχεύουμε στις κοντινότερες δυνατές σε αυτές).