Το νησί αυτή τη στιγμή πάσχει από τον υπερτουρισμό. Η ανάπτυξη του τουρισμού είναι άναρχη και επιβαρύνει τις υπόλοιπες λειτουργίες που εξυπηρετούν τους μόνιμους κατοίκους αλλά και τους τουρίστες. Το δεύτερο σενάριο του ΤΠΣ που προτείνει ήπια ανάπτυξη του τουρισμού, φαίνεται να υπονοεί ότι πρέπει να υπάρχει περεταίρω ανάπτυξη από την ήδη υπάρχουσα. Στην πραγματικότητα, προκείμενου να εξασφαλιστεί αειφορία του τουρισμού αλλά και βιώσιμες συνθήκες ζωής των μόνιμων κατοίκων, η υπάρχουσα ανάπτυξη πρέπει να ανακοπεί, και ο τουρισμός να περιοριστεί ώστε να αφήσει χώρο για τις υπόλοιπες δραστηριότητες τις οποίες καταπνίγει. Οι τουρίστες που έρχονται, φεύγουν δυσαρεστημένοι από την έλλειψη υποδομών, από την έλλειψη εναλλακτικών δραστηριοτήτων σε πολιτιστικό επίπεδο, διακρίνουν ότι ο τουρισμός στο νησί είναι μονοκαλλιέργεια και αυτό καταντά απωθητικό μέχρι και για αυτούς.
Το Βλυχό είναι μια περιοχή απίστευτου φυσικού κάλλους, προστατευμένος υγροβιότοπος και περιοχή τεράστιου αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Με την πρόταση της μαρίνας, δημιουργείται γη και επομένως ιδιοκτησία εκεί που δεν υπήρχε, στη θάλασσα. Η θάλασσα είναι φυσικός πόρος που δεν ανήκει σε κανέναν, ή ανήκει σε όλους μας. Πώς θα δεχτούμε να παραδώσουμε μέρος αυτής της συλλογικής ιδιοκτησίας σε κάποιους και γιατί να δεχτούμε κάτι τέτοιο;
Οι κολυμβητικές δεξαμενές οφείλουν με νομοθεσία να μην εξαρτώνται από το κεντρικό δίκτυο ύδρευσης, εφόσον το νερό δεν επαρκεί να καλύψει ούτε τις βασικές βιοτικές ανάγκες των μόνιμων κατοίκων.
Στο νησί επίσης δεν υπάρχει καθόλου προσφορά κατοικίας για όποιον θέλει να μείνει μόνιμα εδώ. Ενδεικτικά δάσκαλοι και γιατροί απορρίπτουν τις θέσεις εργασίας στις δημόσιες δομές γιατί δεν βρίσκουν κατοικία.
Το οδικό δίκτυο είναι παρατημένο, με τεράστια επικινδυνότητα για τους οδηγούς.