Κλιματική κρίση, διαχείριση φυσικών πόρων και οι επιπτώσεις της τουριστικοποίησης στο πλαίσιο του ΤΠΣ
Ο σχεδιασμός του Τοπικού Πολεοδομικού Σχεδίου οφείλει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τη νέα πραγματικότητα της κλιματικής κρίσης. Η Κέα, όπως και πολλές περιοχές του Αιγαίου, βρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με τις συνέπειές της: μείωση της βροχόπτωσης, παρατεταμένες περίοδοι υψηλών θερμοκρασιών, αυξημένη πίεση στους υδατικούς και ενεργειακούς πόρους.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, δεν είναι βιώσιμο να προτείνονται μοντέλα ανάπτυξης που δημιουργούν ολοένα και μεγαλύτερες ανάγκες σε νερό και ενέργεια – ανάγκες που προϋποθέτουν παρεμβάσεις μεγάλης κλίμακας όπως αφαλατώσεις, μονάδες ΑΠΕ, εκτεταμένα δίκτυα, επιβάρυνση των φυσικών συστημάτων. Όσο αυξάνονται οι υπερκατασκευές, οι πισίνες, οι απαιτήσεις πολυτελείας και οι υψηλής έντασης τουριστικές χρήσεις, τόσο απομακρυνόμαστε από τη βιώσιμη διαχείριση του τόπου.
Η τουριστικοποίηση του νησιού, όπως ενισχύεται από το προτεινόμενο ΤΠΣ, δεν απαντά στις κλιματικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις της εποχής, αλλά τις επιτείνει. Η στρατηγική αύξησης επισκεπτών, μεγέθους κατοικιών και κατασκευής υποδομών υψηλών απαιτήσεων οδηγεί στη δημιουργία ενός νέου τεχνητού τοπίου, ξένου προς τη φυσική και πολιτιστική ταυτότητα της Κέας, και με τεράστιο περιβαλλοντικό κόστος.
Αντιθέτως, χρειαζόμαστε ένα σχέδιο που θα ενισχύει την αυτάρκεια, τη φειδωλή χρήση των πόρων, την ενσωμάτωση της αρχιτεκτονικής στο τοπίο, την επαναχρησιμοποίηση υφιστάμενων κτισμάτων και την ήπια, επιλεκτική φιλοξενία ανθρώπων που σέβονται το περιβάλλον και την ιστορία του τόπου.
Η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή δεν μπορεί να γίνει με όρους κατασπατάλησης και επεμβάσεων, αλλά με όρους περιορισμού των πιέσεων, ενίσχυσης της ανθεκτικότητας και σεβασμού στη φέρουσα ικανότητα του νησιού.