Η εντύπωση που σχημάτισα μελετώντας τα εναλλακτικά σενάρια είναι ότι δεν εκπονήθηκαν με κριτήριο τις πραγματικές ανάγκες του τόπου και των κατοίκων του, αλλά για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα. Γιατί, με τον πομπώδη τίτλο «βιώσιμη ανάπτυξη», ανοίγεται ο δρόμος για επενδύσεις, που στην πράξη οδηγούν σε υποβάθμιση του περιβάλλοντος, καταστροφή της μοναδικής φυσικής ομορφιάς και, αναπόφευκτα, απώλεια του τοπικού χαρακτήρα του νησιού.
Η Αμοργός είναι τόπος σπάνιας ομορφιάς. Κάθε σοκάκι, κάθε ξερολιθιά, κάθε ξωκλήσι, κάθε τοπικό πανηγύρι είναι μέρος μιας πολιτιστικής κληρονομιάς που δεν έχει θέση στα πλάνα "ομοιόμορφης" τουριστικής εκμετάλλευσης.
Οι υποδομές που θα βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων (υγεία, εκπαίδευση, αντιμετώπιση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής, συγκοινωνία), η στήριξη του ήπιου ποιοτικού τουρισμού, ο σεβασμός στο περιβάλλον, την ιστορία και την παράδοση είναι τα κριτήρια που θα δώσουν πραγματική προοπτική στον τόπο, κι όχι τα πρόσκαιρα κέρδη μεγάλων επενδύσεων.