ΤΠΣ ΔΗΜΟΥ ΚΕΑΣ

Το νερό είναι το όριο – Το νησί χρειάζεται στρατηγική, όχι υπερφόρτωση

Με αφορμή την πρόβλεψη του υπό διαβούλευση πολεοδομικού σχεδίου για τη δυνατότητα εγκατάστασης ξενοδοχειακών μονάδων 100 κλινών σε εκτεταμένες περιοχές του νησιού, οφείλουμε να δούμε τη μεγάλη εικόνα: δεν έχουμε αρκετό νερό – και το πρόβλημα θα χειροτερέψει. Το νησί κινδυνεύει όχι μόνο να ξεπεράσει τη φέρουσα ικανότητά του, αλλά και να χάσει το ίδιο του το μέλλον, εξαντλώντας τον πιο βασικό του πόρο: το νερό.

1. Η κλιματική κρίση είναι ήδη εδώ – το νερό λιγοστεύει
Το νησί εξαρτάται από γεωτρήσεις και ασταθείς βροχοπτώσεις. Η κλιματική αλλαγή επιδεινώνει τις ήδη επισφαλείς συνθήκες: ξηρασία, αυξημένες θερμοκρασίες και εποχική υπερφόρτωση συμπιέζουν τα αποθέματα. Νερό που επαρκούσε ίσα-ίσα για τους κατοίκους και τις ανάγκες της άνοιξης ή του φθινοπώρου, δεν αρκεί πλέον για ένα υπερκορεσμένο καλοκαίρι.

2. Τα παραδείγματα των άλλων Κυκλάδων μάς προειδοποιούν
Η Μύκονος και η Πάρος ήδη παλεύουν με σοβαρές ελλείψεις νερού, υφαλμυρώσεις και εξάρτηση από ενεργοβόρες και ανεπαρκείς μονάδες αφαλάτωσης. Στη Νάξο και στη Φολέγανδρο, η πίεση των τουριστικών ροών έχει οδηγήσει σε οριακή λειτουργία των δικτύων και σε κατασπατάληση των πόρων. Στη Μήλο και την Ίο, η τοπική κοινωνία συχνά έρχεται δεύτερη, μετά τα μεγάλα συμφέροντα. Αυτά τα παραδείγματα δεν πρέπει να επαναληφθούν στο νησί μας.

3. Πισίνες: όταν το νερό γίνεται επίδειξη
Είναι αδιανόητο, σε έναν τόπο που παλεύει για κάθε σταγόνα νερού, να επιτρέπεται ανεξέλεγκτα η κατασκευή και χρήση ιδιωτικών ή ξενοδοχειακών πισινών. Η εξάτμιση, η συνεχής επαναπλήρωση και η αλόγιστη χρήση πολλαπλασιάζουν την κατανάλωση.
Λύσεις – αν και όπου επιτραπούν πισίνες:
• Υποχρεωτική τροφοδότηση αποκλειστικά με αφαλατωμένο νερό ή βρόχινο από δεξαμενές.
• Ανακύκλωση του νερού κατά την εκκένωση, με χρήση για άρδευση μη εδώδιμων φυτών ή καθαρισμούς.
• Πλήρης απαγόρευση πισινών σε νέες μονάδες, ιδίως στις ημιάνυδρες περιοχές του νησιού.

4. Οι υποδομές μας δεν σχεδιάστηκαν για τέτοια πίεση
Το νησί διαθέτει περιορισμένο δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης, το οποίο ήδη δοκιμάζεται από τον αυξημένο αριθμό βραχυχρόνιων μισθώσεων (άνω των 800). Η εγκατάσταση πολλαπλών ξενοδοχειακών μονάδων 100 κλινών, σε διάφορα σημεία, θα επιδεινώσει δραματικά την κατάσταση.

5. Χρειαζόμαστε τουρισμό με μέτρο, όχι όγκο
Ο μαζικός τουρισμός δεν είναι μονόδρομος. Ο τουρισμός μπορεί και πρέπει να κατανέμεται γεωγραφικά και χρονικά, με έμφαση στον πολιτισμό, τη φύση, την τοπική παραγωγή. Ήδη λειτουργούν ή έχουν αδειοδοτηθεί μονάδες σε Σπαθί, Καλησκιά (δίπλα στην Αρχαία Καρθαία!), Πετρούσα, Μαυραμπέλί – αλλά ποιο είναι το όριο; Υπάρχει σχέδιο για τη φέρουσα ικανότητα του νησιού;

6. Η αλλοίωση του τοπίου είναι μη αναστρέψιμη
Η αδιαφορία για την κλίμακα των αναπτύξεων μπορεί να καταστρέψει οριστικά το κυκλαδίτικο τοπίο – το ίδιο το “προϊόν” που προσφέρει το νησί. Όσα resorts και να χτίσουμε, δεν θα μπορέσουν ποτέ να αναπληρώσουν την αυθεντικότητα που θα έχει χαθεί.

7. Οι μεγάλες μονάδες δεν ενισχύουν πραγματικά την τοπική οικονομία
Πρόκειται κυρίως για αυτόνομες μονάδες ξένων συμφερόντων, που λειτουργούν αποκομμένες από την τοπική ζωή. Οι επισκέπτες συχνά δεν βγαίνουν από το κατάλυμα, αφήνοντας την αγορά, την εστίαση και τα μικρά καταλύματα εκτός κυκλώματος.
________________________________________
Το δίλημμα δεν είναι οικονομικό. Είναι υπαρξιακό.
Μπροστά μας έχουμε μια επιλογή:
Ή επιλέγουμε τη βιώσιμη διαχείριση νερού, πόρων και τοπίου,
ή υποκύπτουμε στην προσωρινή “ανάπτυξη” και οδηγούμαστε στην υπερκατανάλωση και τη σταδιακή κατάρρευση.
Το νησί έχει τα εφόδια να αναπτυχθεί έξυπνα, ανθρώπινα και με σεβασμό – αλλά όχι αν εξαντλήσει το θεμέλιό του: το νερό.
Η ερώτηση παραμένει:

Θα διψάσουμε αύριο για τα λάθη που ποτίζουμε σήμερα;