ΤΠΣ ΔΗΜΟΥ ΒΟΡΕΙΩΝ ΤΖΟΥΜΕΡΚΩΝ

Δημοτικές Ενότητες: ΔΕ ΒΑΘΥΠΕΔΟΥ,ΔΕ ΚΑΛΑΡΡΥΤΩΝ,ΔΕ ΚΑΤΣΑΝΟΧΩΡΙΩΝ,ΔΕ ΜΑΤΣΟΥΚΙΟΥ,ΔΕ ΠΡΑΜΑΝΤΩΝ,ΔΕ ΣΙΡΑΚΟΥ,ΔΕ ΤΖΟΥΜΕΡΚΩΝ

Γραφικό Αποκεντρωμένης Περιοχής
Πλαίσιο βιώσιμης αξιοποίησης της Κλίφκης ως τμήματος της Χαράδρας του Αράχθου

Η περιοχή της Κλίφκης εντάσσεται σε καθεστώς αυστηρής προστασίας, γεγονός που καθορίζει σαφώς τα όρια οποιασδήποτε ανθρώπινης δραστηριότητας.
Η κυριότητα του χώρου είναι απολύτως κατοχυρωμένη, με μοναδική εκκρεμότητα το ιδιοκτησιακό καθεστώς του παλιού σπιτιού του μυλωνά, το οποίο απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση.

Η Κλίφκη, ως φυσική συνέχεια της Χαράδρας του Αράχθου, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με σεβασμό στην ιδιαίτερη οικολογική και πολιτιστική της αξία.
Οι επεμβάσεις που θα μπορούσαν να γίνουν οφείλουν να είναι ελάχιστες και ήπιες — περιοριζόμενες, για παράδειγμα, σε μικρές αποκαταστάσεις των υφιστάμενων κτισμάτων ή στη φροντίδα του περιβάλλοντος χώρου.
Οποιαδήποτε απόπειρα μετατροπής του τόπου σε τουριστικό προορισμό μεγάλης επισκεψιμότητας θα είχε επιβαρυντικές συνέπειες, εφόσον δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές διαχείρισης επισκεπτών και απορριμμάτων.

Η εμπειρία από άλλες ευρωπαϊκές περιοχές φυσικού ενδιαφέροντος δείχνει ότι η ελεγχόμενη και ήπια πρόσβαση συμβάλλει ουσιαστικά στη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας και στον σεβασμό της φέρουσας ικανότητας κάθε οικοσυστήματος.

Για δεκαετίες, η Κλίφκη παρέμεινε αλώβητη, καθώς την επισκέπτονταν σχεδόν αποκλειστικά οι πελάτες των εταιρειών rafting και kayak, οι οποίες είχαν αναπτύξει μια άτυπη αλλά ουσιαστική ευθύνη για την καθαριότητα και τη φροντίδα του χώρου.
Ωστόσο, η πρόσφατη αύξηση του αριθμού των επισκεπτών έχει οδηγήσει σε αλλοίωση της εικόνας του τοπίου: σκουπίδια, πλαστικά δοχεία, αποφάγια, συσκευασίες και υπολείμματα αντηλιακών προϊόντων στους υδάτινους όγκους συνθέτουν πλέον μια εικόνα υποβάθμισης.

Η διαχείριση του τόπου οφείλει να στοχεύει στην ήπια ενίσχυση της τοπικής οικονομίας, με κριτήριο τη βιωσιμότητα και όχι το άμεσο οικονομικό όφελος.
Η Κλίφκη μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα ισορροπημένης συνύπαρξης ανθρώπου και φύσης, αρκεί οι παρεμβάσεις να σχεδιαστούν με σεβασμό, σύνεση και μακροπρόθεσμο όραμα.