Η Αμοργός παραμένει ένα νησί με ήπια ανάπτυξη έως σήμερα. Σκέψεις για επενδύσεις σε μεγαλεπήβολα σχέδια όπως το σχέδιο για το νέο Λιμάνι και η καταστροφή των φυσικών μονοπατιών για τη διάνοιξη νέων δρόμων χωρίς την διενέργεια αναγκαίων μελετών που να λαμβάνουν υπόψιν τις ιδιαίτερες ανάγκες του νησιού, φανερώνουν βιασύνη και προχειρότητα εκ μέρους των αρμοδίων που απορρίπτουν και δεν δέχονται προς συζήτηση πολλές εύλογες απορίες και διαφορετικές απόψεις που έχουν εκφραστεί δημοσίως. Αντί να βρίσκεται σε προτεραιότητα η υγεία ( αφού το ιατρικό κέντρο παραμένει υποστελεχωμένο παρά τις εκκλήσεις των κατοίκων καθώς και η βελτίωση των συνθηκών για την εξοικονόμιση πόρων στην ύδρευση σε μία εποχή που η κλιματική κρίση απειλεί τις Κυκλάδες, αλλά και της κυκλοφορίας στο υπάρχον δίκτυο που πολλαπλώς έχει αναπτυχθεί κατά την προηγούμενη περίοδο, το σχέδιο παρουσιάζει πλήθος νέων δρόμων χωρίς νόημα. Η διαφύλαξη του παραδοσιακού χαρακτήρα των οικισμών και του αγροτικού τοπίου έναντι της ενθάρρυνσης νέων οικοδομών εκτός σχεδίου για το ζητούμενο της λεγόμενης ανάπτυξης θα έπρεπε να έχει αξιολογηθεί και ληφθεί σοβαρά υπόψιν στον σχεδιασμό αυτό. Η ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα στην Αμοργό δεν φαίνεται να αποτελεί επίσης κύριο στόχο του τπσ
Τέλος, η πλήρης απαξίωση ενός σημαντικού έργου που για πολλά χρόνια έχει συντελεστεί για την ανάδειξη των σημαντικών μνημείων της Αμοργού, όπως ο αρχαιολογικός χώρος της Μινώας, αλλά και η έλλειψη πρόνοιας για την ένταξη στον προγραμματισμό και άλλων οργανωμένων χώρων για τους οποίους θα έπρεπε όλοι να ενώνουν δυνάμεις μαζί με τις αρμόδιες υπηρεσίες ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για την επίτευξη ενός πολιτιστικού δικτύου βιώσιμης ανάπτυξης τοποθετώντας την Αμοργό στη θέση που της αξίζει μετάξύ των γειτονικών νησιών φανερώνουν μία συγκεκριμένη οπτική που δεν εστιάζει στα παραπάνω.