Με βαθιά αγανάκτηση και λύπη παρακολουθώ την καταστροφή που συντελείται τα τελευταία χρόνια στο νησί της Ίου.
Ένας επενδυτής, εκμεταλλευόμενος τα οικονομικά του μέσα, έχει αποκτήσει περίπου το 40% του νησιού και προχωρά σε μαζικές οικοδομικές δραστηριότητες που αλλοιώνουν πλήρως τον χαρακτήρα και την αισθητική του Κυκλαδίτικου νησιού.
Σε περιοχές απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, όπου κάποτε κυριαρχούσε η απλότητα, το φως και η αρμονία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, σήμερα υψώνονται ογκώδη, κακόγουστα συγκροτήματα που δεν έχουν καμία σχέση με το περιβάλλον και την ταυτότητα του τόπου.
Παρά τις επανειλημμένες διαμαρτυρίες κατοίκων, οργανώσεων και ευαισθητοποιημένων πολιτών, η αυθαιρεσία συνεχίζεται, συχνά με πρόστιμα που απλώς πληρώνονται — χωρίς καμία ουσιαστική συνέπεια.
Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να καταστρέφεται με τέτοιο τρόπο ένα νησί που αποτελεί ζωντανό κομμάτι της φυσικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Δεν πρόκειται για πρόοδο ή ανάπτυξη· πρόκειται για βεβήλωση.
Πρέπει να ελεγχθούν άμεσα οι οικοδομικές άδειες, οι όροι δόμησης και οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις των εν λόγω έργων, καθώς και να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της Ίου, πριν να είναι πολύ αργά.
Η Ίος δεν χρειάζεται τερατουργήματα από μπετόν.
Χρειάζεται σεβασμό, μέτρο και φροντίδα.