ΤΠΣ ΔΗΜΟΥ ΑΜΟΡΓΟΥ

Να σκέφτεσαι τους άλλους

Ονομάζομαι Θεοδοσία Στάθη και είμαι μόνιμος κάτοικος Αμοργού. Συμφωνώ και επαυξάνω - τουλάχιστον - με τα σχόλια της κ. Μαρία Πλουμίδου, αλλά και με άλλα που έχουν εκφραστεί.




- ΝΑΙ στο να είμαστε ενωμένοι και συσπειρωμένοι, με γνώμονα και κοινό στόχο την ουσιαστική προστασία και ανάδειξη του νησιού. Να στρέψουμε την προσοχή στην ανθρωπιά, τον σεβασμό και την ταπεινότητα.



Την ισορροπημένη, φυσική, εναρμονισμένη και αληθινά ήπια ανάπτυξη, που ωφελεί όλους και όλα, συμπεριλαμβανομένου του περιβάλλοντος - της γης και της θάλασσας, της χλωρίδας και της πανίδας.

- ΝΑΙ στο να βάλουμε στην άκρη αυτά που μπορεί να μας “χωρίζουν”, το “εγώ” και το “δικό μου”. Και να αναρωτηθούμε ποια είναι τα κίνητρα μας. Γιατί κάνουμε κάτι; Τι μας κινεί;



Αν μας κινεί η απληστία, η απόκτηση υλικών αγαθών και ισχύος, τότε πραγματικά πώς διαφέρουμε από τα απάνθρωπα πράγματα που συμβαίνουν παγκοσμίως αυτή τη στιγμή; Πώς είμαστε μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος;



Και το προφανές, αλλά πόσο συχνά ίσως το ξεχνάμε, ό,τι αποκτήσουμε σε υλικό επίπεδο ή επίπεδο ισχύος, δεν το παίρνουμε μαζί μας. Αλλά η όποια καταστροφή μένει πίσω, επηρεάζει τους απογόνους μας και αλλοιώνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του νησιού, για πάντα. 




- ΝΑΙ στο αν αναγνωρίσουμε πως το νησί αυτό έχει κάτι ιερό και πολύτιμο να προσφέρει. Σε έναν κόσμο με τόση κίνηση, ταχύτητα και υπερπληροφόρηση, η Αμοργός είναι κάτι σαν ησυχαστήριο και καταφύγιο. Ένας τόπος για πραγματική επαφή και σύνδεση. Όχι ονλάιν. 



Μόλις χτες, μία επισκέπτρια του νησιού από το Παρίσι μου είπε πώς πέρασε δύο έντονες χρονιές, όπου έχασε τρία συγγενικά της πρόσωπα. Το μόνο μέρος στον κόσμο (!) που φαντάστηκε πως θα μπορούσε να τη βοηθήσει να ξεκουραστεί και να ανακτήσει δυνάμεις ήταν η Αμοργός.



- ΝΑΙ στο να συνεχίσει να είναι το νησί αυτό ένας τόπος που να μπορεί να αγκαλιάσει τέτοιους ανθρώπους, όπως η εν λόγω κυρία. Με ουσιαστικές λύσεις για μείζονα ζητήματα όπως το νερό, η διαχείριση απορριμμάτων/ανακύκλωση και η ιατρική περίθαλψη — και όχι μόνο.

- ΝΑΙ στο να είναι έμπνευσή μας ποιήματα όπως το παρακάτω, με τίτλο «Να σκέφτεσαι τους άλλους», από τον Mahmoud Darwish, συγγραφέα και ποιητή από την Παλαιστίνη. 




Να σκέφτεσαι τους άλλους



Καθώς ετοιμάζεις το πρωινό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους

(μην ξεχνάς το φαγητό για τα περιστέρια).


Καθώς διεξάγεις τους πολέμους σου, να σκέφτεσαι τους άλλους

(μην ξεχνάς αυτούς που αναζητούν την ειρήνη).

Καθώς πληρώνεις το λογαριασμό του νερού, να σκέφτεσαι τους άλλους

(εκείνους που τους τρέφουν τα σύννεφα).

Καθώς επιστρέφεις σπίτι, στο σπίτι σου, να σκέφτεσαι τους άλλους

(μην ξεχνάς τους ανθρώπους στους καταυλισμούς).

Καθώς κοιμάσαι και μετράς τ’ αστέρια, να σκέφτεσαι τους άλλους

(εκείνους που δεν έχουν πού να κοιμηθούν).

Όταν ελεύθερα μιλάς, να σκέφτεσαι τους άλλους
(eκείνους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν). 



Και καθώς σκέφτεσαι εκείνους τους άλλους, να σκέφτεσαι κι εσένα

(και να λες: «Αχ, και να ήμουν ένα κερί στο σκοτάδι»).



Είθε η Αμοργός να είναι και να παραμείνει ακριβώς αυτό. Ένα κερί στο σκοτάδι.


Είθε ο τοπικός πολεοδομικός σχεδιασμός της να την υποστηρίζει σε αυτήν την ιερή της αποστολή. 


Με εκτίμηση,
Θεοδοσία