Το σχόλιο μου συνίσταται στο πώς μπορεί να επιτρέπεται η ανάπτυξη παραγωγικών δραστηριοτήτων δίπλα σε χείμαρο και 100 μέτρα απο καταφύγιο άγριας ζωής. Αναφέρομαι στην σχετικά πρόσφατη εγκατάσταση ανακύκλωσης υλικών, σπαστήρα, παραγωγής πίσσας, μπετόν κ.α δίπλα στον Συρίγο ποταμό και πολύ κοντα σε χαρακτηρισμένη περιοχή καταφυγίου άγριας ζωής στην απέναντι πλευρά. Επίσης, απολύτου ορατής απο το επαρχιακό δίκτυο και τη θάλασσα. Επιπλέον, η πρώτη εικόνα που αντικρίζουν οι επισκέπτες του νησιού μόλις βγουν στον επαρχιακό δρόμο από το αεροδρόμιο. Και όλο αυτό μαζί με το ενεργό λατομείο που αδειοδοτείται επανειλλημένα, το ήδη υπάρχον εργοστάσιο έτοιμου σκυροδέματος και την πρόσφατη επίσης εγκατάσταση χωματουργικών εργασιών που έχουν ούτως ή άλλως υποβαθμίσει την περιοχή και την ποιότητα ζωής των περίοικων (θόρυβος, σκόνη, καυσαέρια και οσμές) και εκμηδενίσει την εμπορική αξία των περιουσιών τους.