Το ΤΠΣ της Ύδρας, οφείλει να διαχειριστεί ή τουλάχιστον να προσδιορίσει τους τρόπους επίλυσης του ζητήματος περί του δικαιώματος δόμησης, χωρίς βέβαια να αλλοιώσει τον χαρακτήρα της Νήσου και με σεβασμό στις αποφάσεις των κρατικών φορέων και τους περιορισμούς που προκύπτουν από αυτές. Πρέπει να θεσμοθετηθεί ένα πλαίσιο που να διασφαλίζει μεν την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του τόπου, αλλά να καθορίζει λογικές απαιτήσεις στα στοιχεία που ζητούνται από την εφορεία Αρχαιοτήτων και την Πολεοδομία Πειραιά. Σε αρκετές περιπτώσεις ενώ υπάρχουν στοιχεία που θεμελιώνουν την ύπαρξη κτισμάτων σε παρελθοντικό χρόνο, ζητείται αναγνώριση αυτών στην πολύ κακής ποιότητας αεροφωτογραφία της ΓΥΣ του 1945 (πράγμα πολλές φορές αδύνατο) ενώ επίσης αρκετά εκ των ερειπωμένων κτισμάτων βρίσκονταν σε αυτή την κατάσταση από τις αρχές του 20ου αιώνα ή και παλαιότερα. Σύμφωνα με τη νομολογία του ΣτΕ, σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί αλλά και πρέπει να ανακατασκευασθεί ανεξαρτήτως της δυνατότητας αποδείξεως περί της μορφής που είχε στο παρελθόν.
Επιπρόσθετα, δεν γίνεται καμία αναφορά περί των ερειπίων σε εκτός σχεδίου περιοχές, τα οποία υφίστανται και είναι συχνά και αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας της Ύδρας.