Το μοντέλο ανάπτυξης της Ίου πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στη βιώσιμη αξιοποίηση των φυσικών πόρων, στην αυστηρή προστασία του τοπίου και της πολιτιστικής κληρονομιάς και στη διασφάλιση της αξιοπρεπούς διαβίωσης των κατοίκων. Η πρόταση Ροϊκός-Σαμαράς, αντίθετα, αφήνει περιθώριο για ανεξέλεγκτη δόμηση και μαζικές τουριστικές επενδύσεις που αλλοιώνουν ανεπανόρθωτα την ταυτότητα του νησιού και ακυρώνουν κάθε προοπτική βιώσιμης ανάπτυξης.
Οι δείκτες φέρουσας ικανότητας καταδεικνύουν ότι η Ίος έχει ήδη ξεπεράσει τα όριά της. Η συγκέντρωση γης και πλούτου σε λίγες εταιρείες εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες και προκαλεί σοβαρή περιβαλλοντική πίεση.
Η ανάπτυξη πρέπει να στηριχθεί στην τοπική παραγωγή και να συνδεθεί με ποιοτικό, υπεύθυνο τουρισμό που σέβεται τον τόπο και τους ανθρώπους του. Ταυτόχρονα, η πολιτεία οφείλει να διασφαλίσει ουσιαστικές δημόσιες υπηρεσίες, επαρκή στέγαση και σύγχρονες υποδομές, προκειμένου οι νέοι να μπορούν να παραμείνουν στο νησί.
Απαραίτητη είναι η αυστηρή διαχείριση των υδάτινων πόρων, η πλήρης προστασία της γεωργικής γης και ο άμεσος περιορισμός των πισινών και των ΕΣΧΑΣΕ που καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον. Στόχος πρέπει να είναι μια ισορροπημένη, πολυτομεακή ανάπτυξη βασισμένη στη γνώση, την ποιότητα και την αειφορία — ώστε η Ίος να αποτελέσει πραγματικό παράδειγμα βιώσιμου νησιού, με σεβασμό στο περιβάλλον, την ιστορία και την κοινωνία της.