ΤΠΣ ΔΗΜΟΥ ΚΥΘΗΡΩΝ

Ήπια ή βιώσιμη ανάπτυξη;

Κατ’ αρχήν θεωρώ πως υπάρχει μια σύγχυση με το τι εννοούμε ανάπτυξη, τι ήπια ανάπτυξη και τι έντονη παρεμβατικότητα και η μελέτη αυτή δε καταφέρνει να την ξεδιαλύνει.
Δε νομίζω πως μπορεί να ελπίζει κανείς πως θα σταματήσει για την Ελλάδα και για το νησί ειδικότερα η αιμορραγία την φυγής των νέων αν δεν υπάρξει μια όσο το δυνατόν πιο ραγδαία ανάπτυξη.
Αλλά μπορεί η οικιστική ανάπτυξη οικισμών που τους καλοκαιρινούς μήνες σφύζουν από ζωή και τον υπόλοιπο χρόνο ερημώνουν να συμβάλλει στη συνολικότερη ανάπτυξη;
Δε κατανοώ επίσης γιατί θεωρείται λύση η ήπια ανάπτυξη, λες κι αν είναι ήπια, ως ανάπτυξη που ειναι, δε θα γιγαντωθεί κάποια στιγμή, έστω και αργότερα και ενδεχομένως κι επικύνδυνα.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η ανάπτυξη αυτή καθε αυτή. Το πρόβλημα είναι η ανάπτυξη που βασίζεται στη λεηλάτηση των φυσικών πόρων, στη συνεχή αλλαγή των χρήσεων γης και στις αποικιοκρατικού χαρακτήρα εποχικές επενδύσεις.
Αυτό που σήμερα μας ενδιαφέρει, είναι η ανάπτυξη αυτή να είναι βιώσιμη, να μην είναι μονόπλευρη και πάντα προς όφελος των ανθρώπων που ζουν στο τόπο που προσπαθούμε ν’ αναπτύξουμε.
Το ότι εγκαταλείπονται αγροτικές εκτάσεις, προφανώς και συμβαίνει γιατί η εκμετάλλευσή τους με το τρόπο που γίνονται σήμερα δεν είναι βιώσιμη, δε μπορούν να εξασφαλίσουν μια ικανοποιητική ποιότητα ζωής στους ιδιοκτήτες τους και χρειάζεται να γίνουν σοβαρές παρεμβάσεις για ν’ αλλάξει αυτό. Η αλλαγή χρήσης τους για να γίνουν φωτοβολταΪκά ή αιολικά πάρκα ή μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα, παρά την εικονική οικονομική ανάπτυξη καμιά πραγματική ανάπτυξη δε θα φέρει στο τόπο.
Αντίστοιχα και με τις υποβαθμισμένες δασικές εκτάσεις που πλέον η κλιματική αλλαγή επιβάλλει την αποκατάσταση τους. Πολύ περισσότερο για τα Κύθηρα, όπου οι εκτάσεις αυτές είναι εκτάσεις των Κυθηρίων και κανένα κράτος, ούτε και κανείς άλλος δε πρόκειται να φροντίσει γι αυτό.
Δε πρόκειται να επιλέξω μεταξύ απραξίας, ήπιας ανάπτυξης και έντονης παρεμβατικότητας.
Υπάρχουν σήμερα τεχνολογίες με τις οποίες καλλιεργούνται λαχανικά στη έρημο και βέβαια είναι απαραίτητες για να ξαναγίνουν οι αγροτικές εκτάσεις των Κυθήρων παραγωγικές
Θεωρώ επίσης έλλειμμα ότι σε κανένα από τα τρία σχέδια δε προβλέπεται βιομηχανική περιοχή ή μελισσοκομικά πάρκα.
Ναι κανένας δεν ενδιαφέρεται για βιομηχανίες στα Κύθηρα και για τα μελισσοκομικά πάρκα δεν υπάρχουν περισσευούμενοι χρηματικοί πόροι.
Είναι όμως έτσι;
Επί χιλιάδες χρόνια τα Κύθηρα ικανοποιούσαν τις ενεργειακές τους ανάγκες με τη βιομάζα που παρήγαγαν και το νησί έφτασε να φιλοξενεί μέχρι και 15.000 κατοίκους.
Υπάρχουν σήμερα βιοτεχνολογίες που παράγουν βιοκαύσιμα και ενέργεια από την ανανεώσιμη πηγή της βιομάζας. Κάποιοι όμως θεωρούν πως η βιομάζα παράγει αέρια του θερμοκηπίου επειδή αγνοουν πως αυτο συμβαίνει έτσι κι αλλιώς στο κύκλο του άνθρακα. Απλώς παρεμβαίνουμε στο κύκλο για να πάρουμε την ενέργεια και με υποπροϊόν την οργανική ουσία μπορούμε ν’ αναβαθμίσουμε υποβαθμισμένες εκτάσεις.
Αυτό όμως χρειάζεται μια βιομηχανική περιοχή.
Από αυτό με τη συλλογή της περιτής βλάστησης τα μελισσοκομικά πάρκα μπορούν να γίνουν μια αυτοχρηματοδοτούμενη δραστηριότητα. Όπως και ο καθαρισμός των δρόμων, των αντιπυρικών ζωνών αλλά και επικίνδυνων για φωτιά δασικών εκτάσεων. Γιατί αν δε το κάνουμε θα ξαναπιάσει φωτιά και δε θα φταίει κανείς. Ετσι λειτουργεί η φύση και είναι και η φωτιά μέρος της.
Ελπίζω να έγινα κατανοητός γιατί προσπάθησα να είμαι πολύ περιληπτικός.
Ελπίζω επίσης η μελέτη που θα προκύψει από αυτή τη διαβούλευση να είναι υλοποιήσιμη και να εξασφαλίζει μια βιώσιμη ανάπτυξη για να ξαναγεμίσει αυτός ο τόπος με ζωή και εύχομαι σύντομα και η επόμενη διαβούλευση που θα αφορά την υλοποίησή της.