ΤΠΣ ΔΗΜΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ

Δημοτικές Ενότητες: ΔΕ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ,ΔΕ ΤΡΑΙΑΝΟΥΠΟΛΗΣ,ΔΕ ΦΕΡΩΝ

Γραφικό Αστικής Περιοχής
ΤΠΣ ΔΗΜΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ
ΤΠΣ

Ισχυριζόμαστε ότι η πόλη μας είναι η πρώτη πόλη της Ευρώπης. Γεωγραφικά βέβαια. Θα μπορούσαμε οι δημότες της να ισχυριστούμε ότι είναι η τελευταία γεωγραφικά πάλι αλλά όχι μόνον γεωγραφικά. Από άποψη κουλτούρας δεν έχουμε καμία σχέση, ίσως αυτό έχει πολλά θετικά στοιχεία αλλά ο ορθολογισμός πρέπει να πρυτανεύει όπου και να ανήκουμε για να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη και πιο ανθρώπινη. Παντού λοιπόν στην Ευρώπη σε όλες τις πόλεις μικρές και μεγάλες θα δούμε σταθμοί τρένων, σταθμοί υπεραστικών και αστικών λεωφορείων, λιμάνια, σε παραθαλάσσιες πόλεις να συνυπάρχουν για αυτονόητους λόγους, για την εξυπηρέτηση του πολίτη και του επισκέπτη. Στην πόλη μας το Δημοτικό Συμβούλιο θέλει τον σταθμό των ΚΤΕΛ προς τη Ν. Χηλή. Θυμάμαι επίσης ότι στις συζητήσεις που γίνονταν τη δεκαετία του 1980 για το ΓΠΣ με πρωτοβουλία της αρμόδιας υπηρεσίας επικρατούσε η άποψη ο επιβατικός σταθμός των τρένων να βγεί εκτός της πόλης και να μεταφερθεί στον Απαλό, άποψη που μάλλον δεν έχει εγκαταλειφθεί.. Άλλη λοιπόν πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία αφού σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης ο επιβατικός σταθμός είναι στο κέντρο τους στις μεγαλύτερες μάλιστα πόλεις υπάρχουν δύο και περισσότεροι σταθμοί εντός των πόλεων.
Σκεφτείτε λοιπόν τη χωροθέτηση των σταθμών των ΜΜΜ στην πόλη μας. Το ΚΤΕΛ στη Ν. Χηλή, ο επιβατικός σταθμός των τρένων στον Απαλό. Ευτυχώς που δεν μπορούμε να μετακινήσουμε και το λιμάνι! Υπάρχουν και χειρότερα: Η καταστροφή των πόλεων, της πολιτιστικής κληρονομιάς που μας παρέδωσαν οι προηγούμενες γενιές. Ένας αριθμός, ο συντελεστής δόμησης κατέστρεψε τα πάντα. Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά στην Ευρώπη αλλά ούτε στα Βαλκάνια. Και ενώ ισοπεδώσαμε τα πάντα, διεκδικούμε και bonus. σε μια πόλη που ασφυκτιά που δεν έχει παιδικές χαρές, χώρο να παρκάρεις το αυτοκίνητο. Όλοι στην Ευρώπη σέβονται ότι τους παρέδωσαν οι παλαιότεροι και βλέπεις η αρχιτεκτονική να αποτυπώνει τις εποχές στα οικοδομήματα.
Αποφασίζει στη χώρα μας το Συμβούλιο της Επικρατείας για να περιορίσει την πολεοδομική ασυδοσία και τρέχει το αρμόδιο υπουργείο να βρει τρόπους να παρακάμψει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Και οι Δήμοι, πλην αυτών της Αττικής διότι οι περιοχές τους έχουν τεράστια κτηματική αξία, όχι μόνον σιωπούν αλλά και πριμοδοτούν. Μπόνους στον συντελεστή δόμησης, μεγαλύτερη ύψη, για λόγους "περιβαλλοντικούς", μας έμαθαν να ζούμε σε περιστερώνες και να τις χρυσοπληρώνουμε. Με όλα αυτά που βιώσαμε, βιώνουμε και όπως φαίνεται θα βιώσουμε τί νόημα έχουν αυτές οι συνάξεις για τον πολεοδομικό σχεδιασμό πρώτου επιπέδου τη Δευτέρα 5 Μαίου; Παρόλα αυτά αξίζει να πάμε για να δούμε μέχρι ποιού σημείου μπορούν να μας φθάσουν αν δεν αντιδράσουμε..
Να θυμίσουμε τι έγραφε ο David Harvey σχετικά: «Το είδος της πόλης την οποία θέλουμε δεν μπορεί να διαχωριστεί από το είδος ανθρώπου που θέλουμε να είμαστε, από το είδος των κοινωνικών σχέσεων τις οποίες επιδιώκουμε, από τις σχέσεις με τη φύση τις οποίες εκτιμούμε, από το είδος της ζωής που επιθυμούμε, από τις αισθητικές αξίες τις οποίες έχουμε… Ως εκ τούτου το δικαίωμα στην πόλη είναι το δικαίωμα να την αλλάξουμε και να την επανεφεύρουμε σύμφωνα με τις επιθυμίες μας…. Είναι δικαίωμα περισσότερο συλλογικό παρά ατομικό, εφόσον η επανεφεύρεση της πόλης μοιραία εξαρτάται από την άσκηση συλλογικής εξουσίας στις διαδικασίες αστικοποίησης….». Για να προσθέσει ο διακεκριμένος κοινωνιολόγος της πόλης Robert Park: «Η πόλη είναι η πιο συνεπής και, συνολικά, η πιο επιτυχημένη προσπάθεια του ανθρώπου να ανασκευάσει τον κόσμο στον οποίο ζει ώστε να συμφωνεί με τις επιθυμίες του… Έτσι έμμεσα ….φτιάχνοντας την πόλη ο άνθρωπος ξαναέφτιαξε τον εαυτό του». Οι συνθήκες των πόλεων μας διαμορφώνουν τις σκέψεις μας, τον ψυχισμό μας, μας επιβάλλουν τον τρόπο ζωής. Μάλιστα ο Αndrew Sancton, Καναδός, καθηγητής σε θέματα τοπικής διακυβέρνησης σημείωνε χαρακτηριστικά: «Οι δήμοι δεν είναι απλώς πάροχοι υπηρεσιών. Είναι δημοκρατικοί μηχανισμοί μέσω των οποίων κοινότητες ανθρώπων με κοινή εδαφική βάση κυβερνούν τον εαυτό τους σε τοπικό επίπεδο». Η δημοκρατία του ενός στη χώρα μας στην Τοπική αυτοδιοίκηση. Μάνον σε άλλον πλανήτη συμβαίνουν όλα αυτά! Τόση απαξίωση στον δημότη στη χώρα μας!!!