Το ΤΠΣ να αποτυπώσει με λεπτομέρεια το Υφιστάμενο ΟΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ, τα μεταφορικά, τεχνικά και περιβαλλοντικά δίκτυα και υποδομές και κυρίως να γίνει σαφής αναφορά στα προτεινόμενα αντίστοιχα (ΟΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ, τα μεταφορικά, τεχνικά και περιβαλλοντικά δίκτυα και υποδομές).
Ειδικά για το οδικό δίκτυο είναι σκόπιμο να περιλαμβάνει τα μονοπάτια και τις ποδηλατικές διαδρομές και να προτείνει την λειτουργική ιεράρχηση των οδών και τον χαρακτηρισμό τους, σε αγροτικές δημοτικές, δασικές, διαδρόμους πεζοπορίας /ποδηλασίας, ιστορικά μονοπάτια κλπ καθώς και τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά ή άλλα τεχνικά στοιχεία κάθε κατηγορίας.
Ιδιαίτερα τα παραπάνω αφορούν τις ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΧΡΗΣΕΩΝ (ΠΕΧ), τις ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ και ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ (ΠΕΔ), όταν αυτές δεν πολεοδομούνται, ακόμα και τις ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ (ΠΕΠ και ΠΕΚ ), με σκοπό στον έλεγχο της μη διάνοιξης οδικού δικτύου που δεν συνάδει με τον χαρακτήρα της περιοχής, αλλά και στους ΟΡΙΟΘΕΤΗΜΕΝΟΥΣ ΟΙΚΙΣΜΟΥΣ που δεν έχουν σχέδιο και επαρκή ρυμοτομία, όπου θα μπορούσε να προταθεί βελτίωση της οδικής υποδομής: πχ περιμετρική οδός, χώρος στάθμευσης εκτός οικισμού, διαπλάτυνση υφισταμένης βασικής οδού, διάνοιξη πρόσβασης στις ακτές, οργάνωση δικτύου πρόληψης και διαχείρισης εκτάκτων αναγκών – οδεύσεις διαφυγής, χώροι καταφυγής, ζώνες που σχετίζονται με μέτρα προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή κλπ. Πρόκειται για ρυθμίσεις που έχουν κατά καιρούς εισαχθεί στην πολεοδομική νομοθεσία αλλά δεν έχουν ενεργοποιηθεί επειδή υπήρξε ασάφεια ως προς τον τρόπο θεσμοθέτησης (αρχικά Νομάρχης) και υλοποίησης (ΝΔ.1923 ή απαλλοτρίωση). Σήμερα που αποδίδεται αυτό το αντικείμενο στο ΤΠΣ είναι ευκαιρία να βελτιωθούν οι παραλήψεις του παρελθόντος.
Το ΤΠΣ θα πρέπει ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ Ή ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟ ΟΔΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ εντός των οικισμών ή των αναγκαίων διαπλατύνσεων, εξετάζοντας μια γκάμα επιλογών για την εξασφάλιση του κοινόχρηστου χαρακτήρα των οδών, όπως η απαλλοτρίωση, η εθελούσια παραχώρηση (εν είδει αυταποζημίωσης), η επιβεβλημένη συνεισφορά των ευνοούμενων ιδιοκτησιών, είτε τέλος σε πιο καινοτόμες ιδέες όπως η αποζημίωση από τρίτους ωφελούμενους εμμέσως, η μετατροπή της δουλείας σε παραχώρηση, κλπ.