ΤΠΣ ΔΗΜΟΥ ΚΕΑΣ

Τοποθέτηση για τις προτεινόμενες μονάδες 100 κλινών σε μεγάλο μέρος του νησιού

Με μεγάλη ανησυχία διαπιστώνω ότι στο υπό διαβούλευση πολεοδομικό σχέδιο προτείνεται η δυνατότητα χωροθέτησης ξενοδοχειακών μονάδων 100 κλινών σχεδόν σε ολόκληρο το νησί. Διαφωνώ κάθετα με αυτή την προσέγγιση, για λόγους περιβαλλοντικούς, κοινωνικούς, πολιτιστικούς και οικονομικούς.
Το νησί, παρά τις πρώτες πιέσεις του τουρισμού από τη δεκαετία του ’80, έχει φτάσει έως σήμερα σε μια σχετικά παρθένα κατάσταση – σπάνια για τις Κυκλάδες. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ισορροπία ανάμεσα στον ανθρώπινο παράγοντα και το φυσικό περιβάλλον, καθώς και στην ύπαρξη γεωργικής παραγωγής, η οποία διατήρησε τη γη ζωντανή και τον τόπο ενεργό πέρα από τις τουριστικές εποχές.
Καθώς διανύουμε πλέον μια περίοδο έντονων κλιματικών αλλαγών, με περισσότερες πιέσεις σε φυσικούς πόρους και υποδομές, η επιλογή μοντέλου τουριστικής ανάπτυξης οφείλει να είναι περισσότερο συνετή και μακροπρόθεσμη. Μονάδες των 100 κλινών – ακόμα και αν θεωρείται «ταβάνι» – ενδέχεται να εξαντλήσουν τις υδάτινες και ενεργειακές δυνατότητες του νησιού και να πιέσουν αφόρητα τις υποδομές του, σε θέματα αποχέτευσης, διαχείρισης απορριμμάτων και προσβασιμότητας.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι τέτοιες μονάδες συνήθως δεν είναι ελληνικών συμφερόντων και λειτουργούν αυτόνομα, με ελάχιστη διασύνδεση με την τοπική κοινωνία και οικονομία. Οι επισκέπτες τους σπανίως μετακινούνται έξω από τους χώρους των καταλυμάτων, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ουσιαστική ανταποδοτικότητα για την τοπική αγορά και τους κατοίκους.
Η κλίμακα των 100 κλινών – που δεν απέχει από το μοντέλο του «One & Only» – και η πρόβλεψη για τη διάχυσή τους σε πολλά σημεία του νησιού απειλεί τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, αλλοιώνοντας ανεπανόρθωτα το κυκλαδίτικο τοπίο. Αυτό ακριβώς το τοπίο, η αυθεντικότητα, η ηρεμία και η φυσική ομορφιά αποτελούν το «προϊόν» που προσφέρει το νησί και που πρέπει να διαφυλάξουμε, ακόμα και αν το δει κανείς καθαρά επιχειρηματικά: ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι άλλων προορισμών των Κυκλάδων, που ήδη δοκιμάζονται από υπερτουρισμό και υπέρβαση της φέρουσας ικανότητας – όπως η Πάρος, η Νάξος, η Ίος, η Φολέγανδρος, η Μήλος...
Ας αναλογιστούμε επίσης την τρέχουσα πραγματικότητα: ήδη λειτουργούν ή έχουν εγκριθεί μεγάλες τουριστικές μονάδες στις περιοχές Σπαθί, Πετρούσα, Καλισκιά (δίπλα στην Αρχαία Καρθαία!) και Μαυραμπέλι, ενώ άλλες βρίσκονται σε στάδιο διαπραγμάτευσης ή προχωρούν. Παράλληλα, στο νησί υπάρχουν περισσότερα από 800 καταλύματα βραχυχρόνιας μίσθωσης.
Πού ακριβώς βρισκόμαστε σε σχέση με τη φέρουσα ικανότητα του νησιού βάση συνυπολογίζοντας και αυτά τα στοιχεία;
Ο τουρισμός δεν χρειάζεται να αυξηθεί αριθμητικά για να είναι βιώσιμος. Σε αυτό το νησί, μπορεί να κατανέμεται καλύτερα χρονικά και γεωγραφικά. Το νησί διαθέτει καταπληκτικά μονοπάτια, σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους και δυνατότητες για ήπια ανάπτυξη πολιτιστικών και φυσιολατρικών δράσεων σε όλες τις εποχές του χρόνου. Ένας εναλλακτικός, ισορροπημένος τουρισμός θα ενισχύσει την τοπική οικονομία χωρίς να την καταστρέψει.
Δεν μπορούμε πια να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε την κλιματική κρίση και τις επιπτώσεις της. Οφείλουμε να σκεφτούμε σοβαρά αν θα διαχειριστούμε με υπευθυνότητα τους φυσικούς πόρους του νησιού ή αν θα τους εξαντλήσουμε για ένα πρόσκαιρο και αβέβαιο οικονομικό όφελος.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι: Θα κερδίσουμε τώρα ή το αύριο;