ΤΠΣ ΔΗΜΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ

ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΑΓ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ, ΑΝΟΙΞΗΣ ΚΑΙ ΑΓ. ΑΓΓΕΛΩΝ. Γιατί προτείνω το σενάριο 2.

Το σενάριο 2 προτείνει την πολεοδόμηση των ανωτέρω οικισμών, σύμφωνα με το άρθρο 13 του Ν.1337/83.
Αυτό σημαίνει ότι ευθαρσώς δηλώνεται μια ανυπέρβλητη αλήθεια, στην ιδέα της οποίας θα πρέπει να προσαρμοστούμε.

Η αλήθεια αυτή είναι ότι, εάν θέλουμε να φύγουμε από το πολεοδομικό τέλμα που επικρατεί στους οικισμούς μας τις τελευταίες δεκαετίες και να μεταβούμε σε μια πιο ανεκτή πολεοδομικά κατάσταση, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι ‘’εισαγωγή’’ δρόμων και πλατειών δεν μπορούμε να κάνουμε! Οι δρόμοι και οι πλατείες, τα σχολεία και τα γυμναστήρια που χρειαζόμαστε θα προκύψουν από τις εισφορές μας σε γη, πάντα με την προβλεπόμενη αναλογικότητα.

Να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται ακριβώς σε οικισμούς σαν τους δικούς μας, δηλαδή, οικισμούς που έχουν μεν κάποιο κοινωνικό εξοπλισμό, ο οποίος, όμως, δεν επαρκεί για την ποιοτική διαβίωση του πληθυσμού (γενικού, μαθητικού, αθλούμενου κλπ πληθυσμού).
Ο υπάρχων εξοπλισμός έχει προκύψει, κυρίως, από άτυπες εισφορές-προσφορές γης, για τη δημιουργία μεγάλου μέρους του οδικού δικτύου και άλλων κοινόχρηστων χώρων στους οικισμούς. Το γεγονός αυτό λαμβάνεται, φυσικά, υπόψη, από το συγκεκριμένο άρθρο, και, ως εκ τούτου, αφαιρείται ο υπάρχον εξοπλισμός από αυτόν που υπολογίζεται, με βάση τα πληθυσμιακά δεδομένα και τα σύγχρονα σταθερότυπα. Έτσι, προκύπτει, τελικά, η μικρότερη δυνατή εισφορά σε γη των ιδιοκτησιών.

Στο σενάριο 3, προτείνεται να μην γίνει η πολεοδόμηση με εισφορά σε γη, αλλά ο αναγκαίος κοινωνικός εξοπλισμός να προκύψει με απαλλοτριώσεις και πράξεις αναλογισμού. Πρόκειται, ακριβώς, για τον τρόπο πολεοδόμησης που εγκαταλείφθηκε από το 1983, ως απολύτως αναποτελεσματικός, για την πολεοδόμηση εκτεταμένων περιοχών. Πρακτικά, διατηρείται σε χρήση μόνο για τροποποιήσεις σε μικρά τμήματα υφιστάμενων σχεδίων πόλης.
Εγκαταλείφθηκε, διότι απαιτούσε πολύ χρόνο και πολύ χρήμα, ενώ η αδιαφάνεια των πράξεων των τοπικών διοικήσεων, ως προς την επιλογή των προς απαλλοτρίωση ακινήτων συνήθως επιδεινώνει ή και αποκλείει την πλήρη υλοποίηση του εκάστοτε σχεδίου. Η δυσκολία εφαρμογής των σχετικών αποφάσεων (αφού αυτές δεν είναι γενικής φύσεως αλλά αντιμετωπίζουν «στοχευμένα» ακίνητα) καθιστά τα αντίστοιχα σχέδια πόλεως καθαρά θεωρητικά και για πολλές δεκαετίες απραγματοποίητα. (Αφήνοντας πχ. αδιάνοιχτους δρόμους για πολλές δεκαετίες, παρά το ότι επισήμως στα σχέδια πόλης οι δρόμοι αυτοί φαίνονται και μάλιστα με πλάτος 10 και 12 μέτρα. Παρατηρείται πλήθος τέτοιων παραδειγμάτων, σε πολύ κοντινές μας πόλεις, μέχρι και σε μερικές από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας-πχ. Πάτρα, Ηράκλειο.)

Στην πράξη, λοιπόν, το σενάριο 3 ταυτίζεται με το σενάριο 1-δηλαδή είναι σενάριο μηδενικών πραγματικών αλλαγών και επεμβάσεων.
ΣΥΝΕΠΩΣ, Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΠΡΟΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΑ 3 ΣΕΝΑΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ 2.