Το σύνθετο καθεστώς προστασίας της Ύδρας χωρίς ταυτόχρονη δημιουργία συγκεκριμένου νομοθετικού πλαισίου (τι επιτρέπεται να υλοποιηθεί, πού και πώς) έχει συντελέσει στη δημιουργία ενός ασαφούς περιβάλλοντος δράσης που λειτουργεί αρνητικά στην διεκπεραίωση των καθημερινών υπαρκτών προβλημάτων των πολιτών σε σχέση με το υφιστάμενο δομημένο περιβάλλον. Η μονομερής και κατ’ εκτίμηση, χωρίς αντικειμενικά κριτήρια κρίση για την αντιμετώπιση του εκάστοτε προβλήματος είναι προβληματική. Αποτελέσματα του θολού νομοθετικού πλαισίου σε συνδυασμό με την κωλυσιεργία των διαδικασιών είναι στην καλύτερη περίπτωση η απραξία/χρονοτριβή στην συντήρηση των κτιρίων του οικισμού με πολλά ζητήματα ασφάλειας σε πολλές περιπτώσεις και στη χειρότερη η στροφή προς την αυθαίρετη εκτέλεση οικοδομικών εργασιών.
Κατά τη γνώμη μου χρειάζεται να γίνει αρχικά η οριοθέτηση του οικισμού της Ύδρας και ειδική πολεοδομική μελέτη με λεπτομερή αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης (ερείπια, βραχώδεις εξάρσεις, «κενά» που χρήζουν διατήρησης, τοπόσημα κ.α.) ώστε να δύναται αξιολογηθεί αντικειμενικά σε ποια σημεία υπάρχει δυνατότητα δόμησης, ποιες χρήσεις θα αποδοθούν και που κτλ. , χωρίς οριζόντια πολεοδομικά μεγέθη που δεν αρμόζουν σε έναν τόσο ιδιαίτερο και ειδικό τόπο όπως ο οικισμός της Ύδρας.
Φυσικά τα παραπάνω αποτελούν, όπως μας είπαν οι εισηγήτριες, μεταγενέστερο στάδιο και στην παρούσα φάση καλούμαστε να προωθήσουμε το καλύτερο σενάριο ανάπτυξης για το νησί. Θεωρώ ότι το σενάριο της «έντονης» παρέμβασης ίσως είναι το προτιμότερο, χωρίς φυσικά οι παρεμβάσεις που προτείνονται να είναι πράγματι έντονες (σενάριο Α).