ΤΠΣ ΔΗΜΟΥ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ

Όρια οικισμών εντός Δ.Κ. Ροδοδάφνης

Πολλοί οικισμοί της Αιγιάλειας ζουν και αναπτύσσονται επί δεκαετίες, αλλά δεν εμφανίζονται ποτέ ως ανεξάρτητοι οικισμοί στις επίσημες απογραφές. Αντίθετα, για οικισμούς όπως ο «Νέος Κόσμος», το «Πανόραμα» και ο «Άγιος Γεώργιος» Ροδοδάφνης, ο πληθυσμός τους δανείστηκε στις απογραφές στη “μητρική” Ροδοδάφνη, που έχει/εμφανίζεται με πάνω από 2.000 κατοίκους.

Αυτοί οι οικισμοί είχαν παλαιά όρια με αποφάσεις Νομάρχη, τα οποία όμως το νέο Π.Δ. (ΦΕΚ Δ’194/15.04.2025) καταργεί.

Το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα τα οικόπεδα αυτών των οικισμών:

Μπορεί να βρεθούν «εκτός σχεδίου» ανάμεσα σε ήδη κτισμένα, χωρίς κανένα δικαίωμα οικοδόμησης, ένας απόλυτος παραλογισμός: στα διπλανά οικόπεδα να υπάρχουν νόμιμα κτίσματα/σπίτια και το δικό σου οικόπεδο να αποκλείεται.

Έτσι, παραμένουν ακάλυπτα νομικά, χωρίς την παλιά απόφαση Νομάρχη και χωρίς νέο θεσμικό πλαίσιο.

Ζητούμε να ληφθεί άμεσα μέριμνα εντός του νέου ΤΠΣ Αιγιαλείας, με όποιον τρόπο κρίνετε πρόσφορο:

α. Επανέγκριση ή αναοριοθέτηση ορίου οικισμού για τους οικισμούς αυτούς.

β. Θεσμοθέτηση ζωνών ως μέρος του Σχεδίου Πόλεως Ροδοδάφνης (π.χ. «Ζώνη Νέος Κόσμος», «Ζώνη Άγιος Γεώργιος») ώστε να ισχύσουν σαφείς όροι χρήσεων γης και δόμησης.

γ. Χαρακτηρισμός ως Περιοχή Ελέγχου Χρήσεων (ΠΕΧ), για να ισχύσουν πλέον εκτός σχεδίου όροι δόμησης (αρτιότητα, συντελεστής, ύψος).

Χρειάζεται οπωσδήποτε παρέμβαση, ώστε να:

Αποφευχθεί μια σαφώς άνιση μεταχείριση, αφού ακόμη και πολύ μικρότεροι οικισμοί που τυχαίνει να εμφανίζονται σε απογραφές θα απολαμβάνουν θεσμικό πλαίσιο και δικαίωμα δόμησης, ενώ άλλοι ξαφνικά στερούνται ακόμα και τα στοιχειώδη.

Προστατεύονται οι περιουσίες των κατοίκων και οι επενδύσεις σε Γη.

Προστατεύεται ο χαρακτήρας των υφιστάμενων οικισμών, ακόμα και αν δεν εμφανίζονται σε απογραφές για γραφειοκρατικούς ή τυχαίους λόγους.

Αποφεύγεται ο παραλογισμός να υπάρχουν "χωράφια" χωρίς δικαιώματα, μέσα σε υφιστάμενους οικισμούς.

Διασφαλίζεται συνέχεια στην εφαρμογή πολεοδομικών κανόνων, χωρίς να δημιουργείται “κενό” ανάμεσα σε οικισμούς.

Είναι ζήτημα στοιχειώδους δικαιοσύνης προς ανθρώπους που ζουν εκεί, πληρώνουν φόρους και περιμένουν μια σαφή απάντηση για το πού και πώς μπορούν να χτίσουν.