ΤΠΣ ΔΗΜΟΥ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ

Τερψιθέα: Η υπομονή εξαντλήθηκε – Ώρα για στρατηγική, υπογραφές και άμεση υλοποίηση του ΤΠΣ

Στην καρδιά της Τερψιθέας, οι δρόμοι υπάρχουν και λειτουργούν εδώ και δεκαετίες. Είναι ασφαλτοστρωμένοι, φωτισμένοι, με δίκτυα ύδρευσης, αποχέτευσης και ηλεκτροδότησης. Συντηρούνται από τον Δήμο Λάρισας, πληρώνονται με τα χρήματα των δημοτών, εξυπηρετούν την καθημερινότητα εκατοντάδων πολιτών.
Κι όμως… στα επίσημα πολεοδομικά σχέδια, αυτοί οι δρόμοι δεν υπάρχουν.

Η εικόνα αυτή δεν είναι απλώς γραφειοκρατική ανωμαλία· είναι μνημείο διοικητικής αδράνειας και πολιτικής ατολμίας. Για περισσότερα από είκοσι χρόνια, οι ιδιοκτήτες οικοπέδων έχουν δαπανήσει αποταμιεύσεις, έχουν πληρώσει φόρους, έχουν αγοράσει γη με την προοπτική να χτίσουν, και παραμένουν εγκλωβισμένοι σε ένα καθεστώς νομικής ομηρίας.

Η ευθύνη είναι διπλή:

Δήμος Λάρισας που ανέχεται τη διατήρηση μιας κατάστασης η οποία προσβάλλει ευθέως την ιδιοκτησία και την ισονομία.

Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) που, μέσω της Επιτροπής Αναγνώρισης Οδών, αφήνει το ζήτημα να σέρνεται, χωρίς να λαμβάνει αποφάσεις που θα έπρεπε να έχουν ληφθεί εδώ και χρόνια.

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Η κοινωνία της Τερψιθέας απαιτεί άμεση αναγνώριση των οδών και ολοκλήρωση του Τοπικού Πολεοδομικού Σχεδίου τώρα – όχι σε «επόμενες φάσεις», όχι όταν «ωριμάσουν οι συνθήκες».

Η λύση δεν είναι ούτε αδύνατη ούτε περίπλοκη. Απαιτεί:

1. Άμεση στρατηγική παρέμβαση του Δήμου και του ΥΠΕΝ, με σαφές χρονοδιάγραμμα και πολιτική δέσμευση.

2. Συντονισμένη επικοινωνία με την Επιτροπή Αναγνώρισης Οδών για τυπική αναγνώριση της πραγματικότητας που όλοι γνωρίζουν.

3. Εξέταση της χρησικτησίας ως νομικού εργαλείου για την κατοχύρωση δικαιωμάτων, όπου χρειάζεται.

4. Διαφάνεια: δημοσιοποίηση όλων των βημάτων και αποφάσεων, ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν ποιος πράττει και ποιος κωλυσιεργεί.

Η επίκληση της «γραφειοκρατίας» έχει ξεπεράσει τα όρια της φαιδρότητας. Δεν μιλάμε για θεωρητικές γραμμές σε κάποιο χάρτη· μιλάμε για υπαρκτούς δρόμους, που τους χρησιμοποιεί ολόκληρη η κοινότητα, τους συντηρεί ο Δήμος και τους πληρώνουν οι πολίτες.

Κάθε μέρα που περνά χωρίς λύση, βαθαίνει μια αδικία που ήδη μετρά δεκαετίες. Κάθε καθυστέρηση επιβαρύνει όχι μόνο τις τσέπες αλλά και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που επένδυσαν τις ζωές τους σε μια προοπτική που τους στέρησε η αδράνεια των αρχών.