ΤΠΣ ΔΗΜΟΥ ΝΟΤΙΟΥ ΠΗΛΙΟΥ

ΤΠΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

1. Καταρχήν, όσον αφορά την πληροφορία της διαβούλευσης για την περιοχή και για να μη χάνουμε το δάσος, υπενθυμίζουμε, ότι το Πήλιο μαζί με τους οικισμούς του, έχει χαρακτηρισθεί από το έτος 1976, όχι μόνο ως τόπος ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, αλλά υπάγεται και σε ειδικό προστατευτικό καθεστώς, αφού οι οικισμοί του αποτελούν τόπους, που χρήζουν ειδικής κρατικής προστασίας. Στα πλαίσια αυτά, ήδη έχουν θεσπισθεί ειδικοί όροι και περιορισμοί δόμησης για όλους σχεδόν τους οικισμούς, που αποτελούν μαζί με τα μορφολογικά χαρακτηριστικά το ελάχιστο πλαίσιο προστασίας και δεδομένου, ότι ο χώρος του Πηλίου είναι κατ’ ουσίαν ενιαίος (Πρακτικό της 20.3.1979 του ΣΔΕ, κατ’ επίκληση του οποίου εκδόθηκε το ΠΔ της 11.6. - 4.7.1980, όπου αναφέρεται, ότι ο χώρος αυτός, δομημένος και ελεύθερος, αποτελεί μια ενότητα), τυχόν όροι και χρήσεις θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να τελούν σε άμεση συνάρτηση, όχι μόνο με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και την ανάδειξη του ιδιαιτέρου πολεοδομικού, αισθητικού, ιστορικού, λαογραφικού και αρχιτεκτονικού χαρακτήρα του τόπου αυτού. Δεν είναι λοιπόν απλώς το όρος Πήλιο, ούτε αν π.χ. ο οικισμός Χόρτο έχει χαρακτηρισθεί και ειδικώτερα ως τοπίο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, αλλά είναι όλη η μικρή αυτή περιοχή (χερσόνησος του Πηλίου), όπου και όπως και στην ΣΜΠΕ του ΠΠΧΣΑΑ Θεσσαλίας σημειώνεται : «Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική, που άντεξε στη φθορά του χρόνου και αποτελεί αντικείμενο προστασίας, παρέχοντας τη δυνατότητα τουριστικής αξιοποίησης, εντοπίζεται κυρίως στην περιοχή του Πηλίου» και είναι και οι Σποράδες με το θαλάσσιο πάρκο και ο Παγασητικός βέβαια (γι’ αυτό και Ειδικό Χωροταξικό Πηλίου και Σποράδων, πιο παλιά).
2. Αυτό είναι και το συγκριτικό μας πλεονέκτημα στη νέα εποχή και για τον λόγο άλλωστε αυτό ο χωροταξικός σχεδιασμός οφείλει να θεσπίζει τις αναγκαίες ρυθμίσεις, ώστε να διασφαλίζονται οι άριστοι δυνατοί όροι διαβιώσεως του πληθυσμού και η πραγματική οικονομική ανάπτυξη με τη διατήρηση των οικολογικών και πολιτισμικών αποθεμάτων της περιοχής, την προβολή και ανάδειξη των συγκριτικών γεωγραφικών, φυσικών, παραγωγικών και πολιτιστικών πλεονεκτημάτων και την ενίσχυση της διαρκούς και ισόρροπης οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.
3. Τα περισσότερα δε θέματα έχουν καλυφθεί από τους σχολιαστές και θα μπορούσαμε (με κάθε λεπτομέρεια) να αναφερθούμε και σε άλλα, όπως π.χ. :
α. Τον χαρακτηρισμό του ελαιώνα του Πηλίου ως παραδοσιακού (ως αγροκτήματα δηλαδή υψηλής φυσικής αξίας και πολιτισμική κληρονομιά), ώστε να ανοίξει ένα ευρύ πεδίο δράσεων και χρηματοδότησης από τα διάφορα προγράμματα, ως προς την γεωργία και το διατροφικό, αλλά και τον τουρισμό και τον πολιτισμό. Αναλόγως και όσον αφορά την κτηνοτροφία, δηλαδή η ράχη από Νεοχώρι μέχρι Λαύκο, περιλαμβάνοντας χορτολιβαδικές εκτάσεις και τα βοσκοτόπια (όπως και δημητριακά), η οποία δεν δύναται να διακινδυνευθεί.
β. Τη χωροθέτηση βιολογικού καθαρισμού σε Άφησσο και Μηλίνα.
γ. Την αποθάρρυνση της λατομικής δραστηριότητας στη Λατομική περιοχή Ι (Τισσαίο), όπου οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις είναι ιδιαίτερα σοβαρές και εμφανείς και την αποκατάσταση - ανάπλαση πλέον του σημείου για τουριστική ανάπτυξη.
δ. Την αποτύπωση της κοινοχρήστου αγροτικής οδοποιϊας και τη χάραξη όσης ακόμα είναι απαραίτητης, όπως και του δικτύου καλντεριμιών και μονοπατιών και των διόδων προς τη θάλασσα.
4. Η βάση δηλαδή αναφοράς υπάρχει από χρόνια. Το θέμα δεν είναι αυτό, αλλά το πώς μπορεί να γίνει ο συντονισμός και η εναρμόνιση των επί μέρους πολιτικών, προγραμμάτων και επενδυτικών σχεδίων (κράτους, οργανισμών και επιχειρήσεων, Ο.Τ.Α. πρώτης και δεύτερης βαθμίδας και ιδιωτών) και η πραγματοποίηση έργων ανάπτυξης και παραγωγικών κι επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις αυτές και κατά τρόπο, ώστε να διασφαλίζεται, μέσω της βαθμιαίας εξειδίκευσης, όχι μόνο η τήρηση των γενικών επιλογών, αλλά και να επιταχυνθεί η συνεκτική διαχείριση του χώρου με τη λειτουργική ολοκλήρωση των χωροταξικών πλαισίων, έτσι ώστε η ανάπτυξη, που επιδιώκεται με την πραγμάτωση παραγωγικής δραστηριότητας να παραμένει στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας.
Να επιταχυνθεί, διότι πάσχουμε σοβαρά εδώ και καιρό, λόγω ανικανότητας διαχείρισης εκ μέρους των Δήμων και των κυβερνήσεων με αποτέλεσμα τη φυγή και την ερήμωση, ενώ κοντά σ’ αυτά ήρθαν να προστεθούν κι άλλα, όπως Daniel, καύση σκουπιδιών και LNG στο νομό (όπου ένα μεγάλο κομμάτι αποτελεί ο Δήμος Ν. Πηλίου). Θα πρέπει δηλαδή να συμβαδίζουν και τα παρακείμενα αστικά κέντρα.
Με νοοτροπίες τύπου Γκρουέζα όμως αυτό δεν γίνεται και για τον σκοπό αυτό και τη συνεργασία, θα πρέπει αυτή τη στιγμή να ενισχυθούν τουλάχιστον άμεσα οι υπηρεσίες με το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό.