Ο Ζεμενός Αραχώβης, ένα διαχρονικό πέρασμα από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, με δυνατά πλεονεκτήματα και γεμάτη ιστορία περιοχή, δυστυχώς παραμένει στον "αυτόματο πιλότο". Πέραν του ιστορικού ΧΑΝΙ ΖΕΜΕΝΟΥ, και του παλιού ΚΑΤΩ ΧΑΝΙ ΖΕΜΕΝΟΥ, οι πρώτες κατοικίες ήρθαν το 1960. Από τότε μέχρι και σήμερα, έχουν γίνει 130 κτίσματα σε έναν τόπο , που η κρατική οργάνωση δεν υπάρχει. Το άριστο κλίμα της περιοχής, η απόσταση αναπνοής από το χειμερινό θέρετρο της Αράχωβας, το απαράμιλλο φυσικό κάλλος , έκαναν πολλούς να θέλουν να κατοικούν στο ΖΕΜΕΝΟ.
Το νούμερο ένα πρόβλημα είναι η διαχείριση του υδροφόρου ορίζοντα μιας και νερά υπάρχουν αλλά η κεντρική διαχείριση από τους υπεύθυνους , είναι τουλάχιστον ύποπτη...
Το δεύτερο σημαντικό πρόβλημα για την περαιτέρω ανάπτυξη του προαστίου της Αράχωβας, είναι η μόλις 2 με 3 χιλιομέτρων επαρκή ασφαλτόστρωση των 3 δρόμων που υπάρχουν . Δηλαδή ένα κόστος χαμηλό.
Βασικότερη προϋπόθεση όλων είναι η δημιουργία των χρήσεων γης και του γενικού πολεοδομικού σχεδίου της περιοχής με αναφορές στο τι μπορεί ο καθένας να κατασκευάσει. Ένα πρότζεκτ που ξεκίνησε αλλά ποτέ δεν ολοκληρώθηκε.
Τέλος για να αναφερθούμε και στην κλιματική αλλαγή, ένα τεράστιο βουνό , η ΚΙΡΦΗ, ξεραίνεται. Μόνο κατά το 2025 το 30% του δάσους έγινε καφέ. Το τοπικό δασαρχείο άφαντο. Σε ένα βουνό που έχει κανονικό δρόμο και από τις δύο πλευρές, η τοποθέτηση συνεργείου υλοτόμων όπως γίνεται εδώ και δεκαετίες στα βουνά της ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ και της ΚΑΛΑΜΠΑΚΑΣ τουλάχιστον, είναι ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΉ ΑΝΑΓΚΗ. Οι υλοτόμοι κόβουν τα δέντρα και οι ιδιώτες με μια συμβολική τιμή στην άδεια που εκδίδουν από το δασαρχείο , κάνουν αποκομιδή των κομμένων δέντρων. Πόσο δύσκολο πια?
Δευτερεύοντα θέματα, είναι η δημιουργία πράσινου σημείου και τοποθέτηση επαρκών κάδων απορριμμάτων (πόσο δύσκολο πια...), και η φωταγώγηση των δρόμων με ηλιακά φωτιστικά, πάντα στον πνεύμα της εποχής και της καλαισθησίας.