Με το ΦΕΚ 277/5-04-1988, με απόφαση του τότε Νομάρχη αποτυπώθηκαν τα όρια του οικισμού της Μεγάλης Σπηλιάς. Στην ίδια απόφαση χαρακτηρίστηκε: ως προς τη θέση στο χώρο: ούτε περιαστικός, ούτε παραλιακός ή τουριστικός, ως προς τη δυναμικότητα: στάσιμος, ως προς τον βαθμό διασποράς: συνεκτικός, ως προς το μέγεθος: μικρός. Παρ'οτι μικρός, συνεκτικός και στάσιμος σε δυναμικότητα, τα όρια του οικισμού προς Νότο από το κέντρο (πλατεία) του χωριού, με αυτή την απόφαση, φτάνουν περίπου τα 550 μέτρα απόσταση.
Ως αποτέλεσμα συμπεριλήφθηκαν εντός οικισμού εκτάσεις με αγροτικό χαρακτήρα, καθιστώντας αδύνατη με βάση τους νόμους την άσκηση κτηνοτροφίας και δημιουργώντας επιπλέον κόστη σε εκτάσεις που ενώ είναι χωράφια χαρακτηρίζονται ως οικόπεδα.
Είμαστε κληρονόμοι του -κατά το 1988- ιδιοκτήτη αυτών των εκτάσεων Ανδρέα Η. Θερμολιά. Τα χωράφια μας βρίσκονται στο νοτιότερο τμήμα του οικισμού, όπως περιγράφονται και στο σκαρίφημα που συνοδεύει την απόφαση. Τα όρια: 7- σταύλος Ανδρέα Θερμολιά, 8-πηγάδι, 9- αγροικία Σπύρου Σωτήρη και πριν το όριο 10- ερειπομένη οικία Αναστάσιου Τάκου (περίπου όπως τέμνονται νοερά παράλληλη του ορίου 7 και κάθετη του ορίου 9), περικλείουν τις ιδιοκτησίες μας.
Με δεδομένο ότι τα όρια 8 και 9 βρίσκονται στο βόρειο τμήμα, αλλά δεν περιλαμβάνουν τις ιδιοκτησίες των γειτόνων μας προς Νότο, άρα το αίτημα μας δεν επηρεάζει τον χαρακτηρισμό ιδιοκτησιών άλλων πλην των δικών μας, παρακαλούμε όπως λάβετε σοβαρά υπόψιν το αίτημα μας, να ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΟΥΝ τα αγροτεμάχια μας από οικόπεδα, να επανέλθει δηλαδή η αγροτική τους χρήση όπως αυτή ίσχυε πριν τον καθορισμό των ορίων του οικισμού της Μεγάλης Σπηλιάς, με απόφαση νομάρχη το 1988.
Με εκτίμηση,
Ανδρέας Ηλ. Θερμολιάς
Χρυσώ Ηλ. Θερμολιά