ΤΠΣ ΔΗΜΟΥ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ

ΤΕΡΨΙΘΕΑ: ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΑΓΚΥΛΩΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ

Εδώ και δύο δεκαετίες, η Τερψιθέα είναι εγκλωβισμένη σε μια φαρσοκωμωδία γραφειοκρατίας, όπου οι δρόμοι της είναι «φαντάσματα» στα χαρτιά — ασφαλτοστρωμένοι, με όλα τα δίκτυα και συντήρηση, αλλά επίσημα… άφαντοι. Ένα κράτος που καμώνεται ότι δεν βλέπει, μια διοίκηση που επιλέγει να αγνοεί και πολίτες που μένουν παγιδευμένοι σε ένα γραφειοκρατικό λάκο χωρίς πάτο.

Δεν πρόκειται για «λάθος» ή «παράλειψη». Πρόκειται για σκόπιμη εγκατάλειψη, για κουτοπονηριές με πλαστές βεβαιώσεις που έδωσαν την ευκαιρία στον Δήμο να εκδίδει οικοδομικές άδειες πάνω σε σαθρά θεμέλια. Το 2009 το πολεοδομικό σχέδιο έθεσε ξεκάθαρα την Τερψιθέα σε προτεραιότητα — και τι έγινε; Τίποτα. Δεκαέξι χρόνια αργότερα, το μόνο που βλέπουμε είναι απραξία, δικαιολογίες και προχειρότητες.

Ο Δήμος Λάρισας οφείλει να βγει από την άνεση της αδράνειας και να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες του. Να συγκροτήσει φάκελο και να απαιτήσει από το ΥΠΕΝ την αναγνώριση των δρόμων ως δημοτικών. Να βάλει την Τερψιθέα στο επίσημο πολεοδομικό σχέδιο με δεσμευτικό και αμετάκλητο χρονοδιάγραμμα. Να σταματήσει να κρύβεται πίσω από ψευδείς υποσχέσεις και να χρηματοδοτήσει άμεσα τις αναγκαίες μελέτες.

Η υπομονή των κατοίκων έχει εξαντληθεί — δεν θα γίνουν άλλοθι για την απραξία. Δεν είναι δουλειά τους να τρέχουν σαν ζητιάνοι πίσω από την δημοτική διοίκηση που επιλέγει να τους αγνοεί. Η Τερψιθέα δεν μπορεί να περιμένει άλλα είκοσι χρόνια για να δει δικαίωση. Το κράτος και η διοίκηση πρέπει να λειτουργήσουν όπως οφείλουν — όχι να φορτώνουν τα προβλήματα στους πολίτες.

Θεωρούμε ότι η Πλατφόρμα Συμμετοχής για τα Τοπικά και Ειδικά Πολεοδομικά Σχέδια (ΤΠΣ/ΕΠΣ) του Προγράμματος «Κωνσταντίνος Δοξιάδης» αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για τη διαφάνεια και την ενεργό συμμετοχή των πολιτών στον χωρικό σχεδιασμό. Ωστόσο, ευελπιστούμε ότι η λειτουργία της δεν θα περιοριστεί σε μια τυπική διαδικασία δημόσιας διαβούλευσης, αλλά θα οδηγήσει σε ουσιαστικές αποφάσεις και απτά αποτελέσματα, αποφεύγοντας τις συνήθεις καθυστερήσεις και γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που παρατηρούνται συνήθως σε παρόμοιες πρωτοβουλίες.