Η Λαυρεωτική αποτελεί το Νοτιότερο άκρο της Αττικής και σε ολόκληρη την έκτασή της υπάρχουν διάσπαρτοι χαμηλοί λόφοι. Μια επιμήκης κοιλάδα, η κοιλάδα των Λεγραινών, τη χωρίζει σε δύο τμήματα, το Ανατολικό και το Δυτικό. Το λοφώδες ανάγλυφο παρουσιάζει μέγιστο υψόμετρο 258 στην θέση «Μεγάλη Βίγλα» ενώ οι κλίσεις δεν είναι πολύ έντονες. Στο Δήμο Λαυρεωτικής κλίσεις μεγαλύτερες του 40% παρατηρούνται μόνο στον ορεινό όγκο στο εσωτερικό του Δήμου, και σε κάποιες παραλιακές περιοχές (ιδιαίτερα στο Σούνιο και γύρω από αυτό). Μέσα στα όρια του Δήμου βρίσκεται όχι μόνον η κοιλάδα των Λεγραινών αλλά και τμήματα από τις δύο μεγάλες κοιλάδες της Λαυρεωτικής χερσονήσου, την κοιλάδα του Ποταμού ή των Μήλων, από την οποία διερχόταν η σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών-Λαυρίου καθώς, επίσης, και η κοιλάδα Πλάκας-Αδάμι Θορικού. Το Ανατολικό τμήμα είναι η γνωστή μεταλλοφόρος περιοχή του Λαυρίου. Με τα φημισμένα μεταλλεία αποτελεί ιστορικό μνημείο της μεταλλευτικής τέχνης. Το όνομά του είναι συνδεδεμένο με τη φωτεινότερη εποχή του αρχαίου πολιτισμού, με την ακμή δηλαδή της αθηναϊκής πολιτείας.

Το Λαύριο διαθέτει επίσης ένα σημαντικό λιμάνι της Αττικής και σε αυτό το πλαίσιο εκσυγχρονίστηκε επίσης ο δρόμος που το συνδέει με το αεροδρόμιο και συνεπώς με την πρωτεύουσα. 

Η πόλη του Λαυρίου κι έδρα του Δήμου χωροθετείται  7 χιλιόμετρα βόρεια του ακρωτηρίου Σούνιο. Η σύγχρονη πόλη έχει χτιστεί γύρω από το λιμάνι και κοιτάει ανατολικά προς την νήσο Μακρόνησο. Η οικονομική ανάπτυξη της περιοχής είχε σημαντικές περιβαλλοντικές συνέπειες για την περιοχή, τον 19ο και 20ο αιώνα. Λόγω της παντελούς έλλειψης μέτρων για το περιβάλλον, επήλθε μια μαζική περιβαλλοντική καταστροφή, της οποίας τα αποτελέσματα και οι συνέπειες είναι ορατές ακόμα και σήμερα. Στα παράλια της πόλης στοιβάζονται εκατομμύρια τόνοι επεξεργασμένου υλικού και υπάρχει εκτενής συσσώρευση βαρέων στοιχείων (π.χ. αρσενικού) στο έδαφος, τα οποία απαγορεύουν την καλλιέργεια της γης.

Η Κερατέα είναι πόλη της Αττικής, που ανήκει διοικητικά στον Δήμο Λαυρεωτικής. Βρίσκεται στα νότια της Αττικής, χτισμένη στους βόρειους πρόποδες του όρους Πάνειο σε υψόμετρο 190 μέτρων. Απέχει 40 χιλιόμετρα από την Αθήνα με την οποία συνδέεται μέσω της λεωφόρου Λαυρίου και 16 χιλιόμετρα από το Λαύριο. Επίσης απέχει περίπου οκτώ χιλιόμετρα από τις ανατολικές ακτές της Αττικής. Κοντινότερες παραλίες στην Κερατέα είναι η Παραλία Κακής Θάλασσας και η παραλία Δασκαλειού. Ο πληθυσμός της Κερατέας είναι 7.493 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2011.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος είναι οικισμός της Ανατολικής Αττικής, στην ευρύτερη περιοχή της Λαυρεωτικής και έδρα κοινότητας η οποία περιλαμβάνει επίσης τον οικισμό Εσπερίδες. Η παλαιότερη ονομασία του οικισμού ήταν Καμάριζα, ονομασία που διατήρησε μέχρι το 1954 όταν μετονομάστηκε σε Άγιος Κωνσταντίνος. Είναι κυρίως παραθεριστική ζώνη. Μέσα και γύρω από τον Άγιο Κωνσταντίνο βρίσκονται τέσσερα ορυχεία, τα Σερπιέρι, Κριστιάνα, Υλαρίων και Ζαν-Μπαμπίστ, τα οποία όλα συνδέονται μεταξύ τους.  

Ο περιβάλλοντας χώρος του Δήμου Λαυρεωτικής παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον λόγω των έντονων αντιθέσεων που υπάρχουν στο χώρο αυτό. Στα βόρεια της πόλης και σε κοντινή απόσταση βρίσκεται η περιοχή των Μεσογείων, περιοχή ραγδαία αναπτυσσόμενη, καθώς και το αεροδρόμιο των Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος». Το Λαύριο δηλαδή έχει ενταχθεί στην περιοχή άμεσης επιρροής του αεροδρομίου.  

Ανατολικά και σε πολύ μικρή απόσταση βρίσκονται τα νησιά των Κυκλάδων, κάτι που η πόλη ετοιμάζεται να αξιοποιήσει μέσω της κατασκευής του Λιμένα του Λαυρίου. Αυτή η δυνατότητα, της γρήγορης σύνδεσης της ηπειρωτικής Ελλάδας με την νησιωτική μπορεί να είναι το καθοριστικό χαρακτηριστικό της πόλης στον δρόμο για την ανάπτυξή της. 

Νότια της πόλης του Λαυρίου η περιοχή του Σουνίου με τις πολλές παραλίες καθώς και όλα τα χαρακτηριστικά της περιοχής παραθεριστικής και δεύτερης κατοικίας ενισχύει τον τουριστικό χαρακτήρα της περιοχής.

Δυτικά της πόλης βρίσκεται ο ορεινός όγκος που υπάρχει ανάμεσα στην πόλη του Λαυρίου και την περιοχή της Σαρωνίδας. Μέσα σε αυτήν την περιοχή υπάρχει ο Εθνικός Δρυμός Σουνίου με την πολύ μεγάλη ποικιλία χλωρίδας και πανίδας. Βρίσκεται στην ενδοχώρα της Λαυρεωτικής και έχει συνολική έκταση 36.900 τετραγωνικών μέτρων απ’ τα οποία τα 4.900 τετραγωνικά μέτρα είναι ο πυρήνας του που αποτελεί ένα μεταλλευτικό, αρχαιολογικό και οικολογικό πάρκο, το οποίο χρήζει παρεμβάσεων και περεταίρω προστασίας. 

Στην παράκτια περιοχή εντοπίζονται Παράκτιες Γεωμορφές Θαλάσσιας Απόθεσης όπως Ψηφιδοπαγείς αιγιαλοί, Παράκτιοι κρημνοί (Coastal cliffs) και Φραγματικές γεωμορφές απόθεσης Τόμπολο (Tompolo).

Ορεινοί όγκοι της Λαυρεωτικής είναι τα όρη Μερέντα, Μαυροβούνι, Πάνειο, Όλυμπος και υψώματα που καθορίζονται ως περιοχές αναψυχής και ως σημαντικοί χώροι γεωλογικού ενδιαφέροντος, εντός των οποίων ιδιαίτερη σημασία έχουν οι αρχαίες και νεότερες μεταλλευτικές εγκαταστάσεις της περιοχής. Οι σημαντικοί πόλοι ανάπτυξης και πολιτισμού Σούνιο και Θορικός συνδέονται με τον ορεινό όγκο. Οι κύριες πιέσεις που δέχονται είναι η οικιστική και η αγροτική.

●       Ο μεγαλύτερος οικισμός του Δήμου είναι μέν η Κερατέα με περίπου 7500 κατοίκους, παρόλα αυτά ο οικισμός Λαυρίου με περίπου 7000 κατοίκους λειτουργεί ως σύνολο με γειτονικές τους οικισμούς δημιουργώντας μία πιο δυναμική οικιστική ενότητα που λειτουργεί ως πόλος.

●       Η οικονομία της περιοχής στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στον πολιτιστικό τουρισμό o ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο είναι ο δεύτερος σε σημασία πόλος προσέλκυσης επισκεπτών στην Αττική μετά τη Ακρόπολη.  o Ξενοδοχειακός τουρισμός: Υπάρχουν εννέα τουριστικές μονάδες στην περιοχή συνολικής δυναμικότητας 1.851 κλινών.

o    Παραθεριστική κατοικία: επεκτείνεται στο μήκος των παραλιακών ζωνών Λαυρίου –  Σουνίου και Λεγραινών και ο εποχικός πληθυσμός αιχμής ανέρχεται περίπου στις 5.000. 

o    Υπαίθρια αναψυχή – Εθνικός Δρυμός 

o    Τουρισμός σκαφών αναψυχής: η σχετική δραστηριότητα είναι σημαντική στην περιοχή της Λαυρεωτικής. Σε απόσταση τριών χιλιομέτρων νότια του Λαυρίου υπάρχει η μονάδα της OLYMPIC MARINE που είναι μια σύγχρονη μαρίνα ελλιμενισμού και υποστήριξης σκαφών αναψυχής μεγάλης χωρητικότητας. Σημαντική είναι όμως είναι και η κίνηση σκαφών αναψυχής στο λιμάνι του Λαυρίου.  

●       Το Λαύριο υπήρξε άλλοτε μια ανθηρή βιομηχανική πόλη με πλήθος βιομηχανιών, όμως μετά το οριστικό κλείσιμο των μεταλλείων (περίπου 1980) και των περισσοτέρων βιομηχανιών σαν συνέπεια της γενικότερης αποβιομηχάνισης της χώρας, πέρασε μια περίοδο οικονομικής κρίσης και αυξημένης ανεργίας.

●       Η κύρια απασχόληση των κατοίκων του είναι η εργασία σε μικρές βιομηχανίες και βιοτεχνίες. Λόγω της σχετικά μικρής απόστασής του από την περιοχή του Κορωπίου (περίπου 30 χλμ.), το οποίο είναι ένα βιομηχανικό κέντρο, σημαντικός αριθμός κατοίκων εργάζεται εκεί.

●       Η δημιουργία Τεχνολογικού – Πολιτιστικού Πάρκου Λαυρίου και το ΒΙΟΠΑ και ΒΙΠΑ Λαυρίου,  στοχεύουν στην αύξηση αριθμού θέσεων εργασίας, έτσι ώστε να διατηρήσει την κοινωνική της συνοχή η πόλη του Λαυρίου και να αντιμετωπίσει κατά το δυνατόν το πρόβλημα της ανεργίας. 

Η περιοχή του Δήμου λόγω της θέσης της στο άκρο της ηπειρωτικής Αττικής παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πλήθος ακτών,λόφων και οικοσυστημάτων συγκεντρώνονται στην περιοχή μαζί με πολλά περιβαλλοντικά θέματα του παρελθόντος που δεν έχουν εξαλειφθεί.

Δυτικά της πόλης βρίσκεται ο ορεινός όγκος που υπάρχει ανάμεσα στην πόλη του Λαυρίου και την περιοχή της Σαρωνίδας. Μέσα σε αυτήν την περιοχή υπάρχει ο Εθνικός Δρυμός Σουνίου με την πολύ μεγάλη ποικιλία χλωρίδας και πανίδας. Βρίσκεται στην ενδοχώρα της Λαυρεωτικής και έχει συνολική έκταση 36.900 τετραγωνικών μέτρων απ’ τα οποία τα 4.900 τετραγωνικά μέτρα είναι ο πυρήνας του. Το γεωπάρκο της Λαυρεωτικής βρίσκεται στα ΝΑ άκρα της Αττικής. Στην περιοχή βρίσκονται διάσπαρτοι λόφοι, κατευθυνόμενοι από ΒΑ έως ΝΔ, με μέσο υψόμετρο περίπου 250 έως 300 μ. Τα χαμηλότερα σημεία της περιοχής βρίσκονται σχεδόν στην επιφάνεια της θάλασσας και το υψηλότερο σημείο βρίσκεται στο όρος Πάνειο με υψόμετρο 637 μ.

Μια επιμήκη κοιλάδα, η Κοιλάδα των Λεγρενών, με διεύθυνση ΒΔ-ΝΑ, χωρίζει ολόκληρη την περιοχή σε δύο τμήματα: την ανατολική και τη δυτική. Το μεταλλοφόρο τμήμα της Λαυρεωτικής βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα.  Μικρότερες κοιλάδες, όπως αυτές της και της Σούριζας και της Αγριλέζας, βρίσκονται επίσης ανάμεσα στους λόφους. Η περιοχή του Λαυρίου χαρακτηρίζεται ως μάλλον ανεμόπληκτη περιοχή. Ο συχνότερος και ισχυρότερος άνεμος είναι ο βόρειος (46,2%), που πνέει όλο το έτος και είναι ξηρός και ψυχρός τον χειμώνα, θερμός δε και ξηρός, το θέρος. Οι επικρατούντες άνεμοι που επηρεάζουν τις λειτουργίες του λιμένα είναι οι Νοτιοανατολικοί άνεμοι που φθάνουν συνολικοί ετήσια συχνότητα 19,34%.  

Οικολογικά ευαίσθητες – υπό προστασία περιοχές της περιοχής του γεωπάρκου

●        Βουνά Σουνίου AT2011019

●        Εθνικός Δρυμός Σουνίου AG0060045

●        Εθνικός Δρυμός Σουνίου AB2080003

●        Σούνιο – Νησίδα Πατρόκλου GR3000005

●        Περιοχή Λεγρενών – Νησίδα Πατρόκλου GR3000014

●        Κανάλι Μακρονήσου GR3000018

Οι κύριες κατηγορίες βλάστησης που εντοπίζονται στα δασικά οικοσυστήματα της ευρύτερης περιοχής είναι οι εξής:

●        Δάση χαλεπίου πεύκης

●        Μακκία βλάστηση

●        Φρύγανα με ποικιλία αγκαθωτών και αρωματικών μικρών θάμνων

●        Παραποτάμια βλάστηση

●        Οι ανωτέρω τύποι βλάστησης εμφανίζονται σε διάφορους βαθμούς μίξης, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις, οι περιοχές με χαμηλή βλάστηση βρίσκονται σε δυναμική εξέλιξη προς τη μορφή του δάσους ή του ψηλού θαμνώνα.

●        Τα δάση Χαλεπίου πεύκης είναι εξαιρετικά περιορισμένα. Στην περιοχή του γεωπάρκου  εντοπίζονται κατά θέσεις στους ορεινούς όγκους της Λαυρεωτικής.

Σούνιο - Νησίδα Πατρόκλου και παράκτια θαλάσσια ζώνη: Αποτελεί παράδειγμα μεσογειακού τοπίου και ταυτόχρονα αρχαιολογικό χώρο μεγάλης σημασίας, ενώ περιλαμβάνει έκταση κηρυγμένη ως Εθνικό δρυμό από το 1971. Ιδιοκτησιακά το 68% της περιοχής ανήκει στο δημόσιο. Απειλείται από ανθρωπογενείς πιέσεις (καλλιέργειες στη βόρεια και ανατολική πλευρά της περιοχής, βοσκότοποι, οικιστική δραστηριότητα που αναπτύσσεται κυρίως κατά μήκος της παραλιακής οδού) και πυρκαγιές. Προστατεύεται από την Συνθήκη της Βαρκελώνης.