Για τον Δήμο Μοσχάτου – Ταύρου, υπάρχουν δύο Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια (ΓΠΣ), ένα ανά Δημοτική Ενότητα.

Το ΓΠΣ της Δημοτικής Ενότητας Μοσχάτου, εγκρίθηκε αρχικά το 1988, (απόφαση 30793/1597 ΦΕΚ 386Δ/02.06.1988) και επανεγκρίθηκε το 1993 (απόφαση 716/3592 ΦΕΚ774Δ/09.07.1993). Το 1988, ανάμεσα στις δύο διαδοχικές εγκρίσεις του ΓΠΣ Μοσχάτου, εγκρίθηκε η Πολεοδομική Μελέτη αναθεώρησης του Ρυμοτομικού Σχεδίου (απόφαση 425614/120 ΦΕΚ466Δ/24.07.1989) που επαναδημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 815Δ/20.07.1993.

Το ΓΠΣ της Δημοτικής Ενότητας Ταύρου εγκρίθηκε αρχικά το 1987, (απόφαση 46329/2372 ΦΕΚ 834Δ/31.08.1987). Στην δεκαετία του 1990, το ΓΠΣ Ταύρου, τροποποιήθηκε δύο φορές, το 1990 (απόφαση 84426/6465/ ΦΕΚ 729Δ/31.12.1990) και το 1991 (απόφαση 72888/3764 ΦΕΚ 434Δ/11.07.1991). Και οι δύο προαναφερόμενες τροποποιήσεις του ΓΠΣ Ταύρου, αφορούν σε αλλαγή χρήσεων στην περιοχή «Ελαιώνα».

Μετά το 2000 τροποποιούνται και τα δύο ΓΠΣ των ΔΕ Μοσχάτου και Ταύρου, στο τμήμα της οδού Πειραιώς που είχε χαρακτηριστεί ως παραδοσιακό (ΠΔ ΦΕΚ 510Δ/16.05.1996). Ειδικότερα γίνονται δύο τροποποιήσεις, η πρώτη που αφορά και στα δύο ΓΠΣ κατά μήκος της οδού Πειραιώς (απόφαση 45835 ΦΕΚ 1063Δ/16.11.2004) και η δεύτερη που αφορά στο ΓΠΣ Ταύρου (απόφαση 8208 ΦΕΚ 103 ΑΑΠ/16.03.2007).

Διακριτή ζώνη χρήσεων γης είναι η ζώνη κεντρικών λειτουργιών πόλης στον νότιο άκρο του Δήμου κατά μήκος της Λ. Ποσειδώνος, σε τμήματα των ΕΑΤ 2, 3 και 4, καθώς και η γραμμική ζώνη διείσδυσης των κεντρικών λειτουργιών πόλης στο εσωτερικό του Δήμου σε τμήματα των ΕΑΤ 4 και 6 (από την Χρυσοστόμου Σμύρνης στα ανατολικά έως την Στρατηγού Μακρυγιάννη στα δυτικά και την Μεταμορφώσεως στα βόρεια). Η ζώνη αυτή (5,2% της συνολικής έκτασης του Δήμου Μοσχάτου – Ταύρου) έχει οριοθετηθεί από την δεκαετία του 1980, με βάση σχετική πρόβλεψη του ΡΣΑ ’83.

Συγκεκριμένα η πρόβλεψη αφορά στην ανάπτυξη κέντρου υπερτοπικής σημασίας με: 

●       Διαμόρφωση της παραλιακής ζώνης της περιοχής,

●       Επέκταση του αθλητικού κέντρου,

●       Διαμόρφωση ζώνης πρασίνου, κατά μήκος των γραμμών ΗΣΑΠ

●   Δημιουργία πλέγματος πεζοδρόμων με κεντρικούς άξονες τις οδούς Σωκράτους – Κοντοζή, Αγίου Κωνσταντίνου, Ομήρου, Αργοστολίου και Μιαούλη, που συνδέουν τις κεντρικές λειτουργίες πόλης με κοινόχρηστες και κοινωφελείς εγκαταστάσεις.

Στα βόρεια αυτής της ζώνης κεντρικών λειτουργιών πόλης και σε άμεση επαφή σε αυτή, οριοθετούνται και δύο τοπικά κέντρα γειτονιάς. 

Η παραλιακή βέβαια ζώνη (6,5% της συνολικής έκτασης του Δήμου Μοσχάτου – Ταύρου), παραμένει εκτός ορίων ΓΠΣ, με τις χρήσεις και λειτουργίες της να εξειδικεύονται διαδοχικά από το 1999 (με την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004) μέχρι και το 2013 με ρυθμίσεις που αφορούν τον Ολυμπιακό – Μητροπολιτικό πόλο Φαλήρου.

Μια επίσης διακριτή ζώνη είναι αυτή που αναπτύσσεται εκατέρωθεν της οδού Πειραιώς. Είναι μια ενιαία λειτουργικά ζώνη, η οποία όμως διαμορφώθηκε διαχρονικά μέσα από τα ΓΠΣ των 2 Δημοτικών Ενοτήτων Μοσχάτου και Ταύρου, τις ειδικές ρυθμίσεις για την οδό Πειραιώς και εν μέρει από το διάταγμα του Ελαιώνα. Με βάση τις ισχύουσες σήμερα πολεοδομικές ρυθμίσεις, η ζώνη εμφανίζει έντονη εσωτερική ανομοιογένεια με επιμέρους υποζώνες : 

1) Στο βορειοανατολικό άκρο της, στα όρια με τον Δήμο Αθηναίων, προβλέπονται κεντρικές λειτουργίες πόλης και ειδικές χρήσεις (3,2% της συνολικής έκτασης του Δήμου Μοσχάτου – Ταύρου). 

2) Το αμέσως επόμενο τμήμα προς τα νοτιοδυτικά έχει μεικτό χαρακτήρα στην Δ.Ε. Ταύρου, ένθεν και ένθεν της οδού Πειραιώς (γενική κατοικία και κεντρικές λειτουργίες πόλης, τοπικό κέντρο γειτονιάς και κοινόχρηστες εξυπηρετήσεις).

3) Το τελευταίο τμήμα της περιλαμβάνει μια ζώνη του διατάγματος του Ελαιώνα βόρεια της οδού Πειραιώς στην ΔΕ Ταύρου (3,4% της συνολικής έκτασης του Δήμου Μοσχάτου – Ταύρου) και ΒΙΠΑ προς εξυγίανση ένθεν και ένθεν της οδού Πειραιώς (13,9% της συνολικής έκτασης του Δήμου Μοσχάτου – Ταύρου). Η υποζώνη 3 κατά μήκος της οδού Πειραιώς, αποτελεί στην ουσία το κεντρικό κορμό, του ενιαίου πλέον Δήμου Μοσχάτου – Ταύρου και θα πρέπει να λειτουργήσει διττά, αφενός για την ενίσχυση του υπερτοπικού ρόλου της Πειραιώς και αφετέρου ως σημείο αναφοράς αλλά και συνδετικός κρίκος των άλλων ζωνών κεντρικών λειτουργιών πόλης.