Η Δημοτική Ενότητα Κηφισιάς του Δήμου Κηφισιάς, βρίσκεται Βόρεια και Ανατολικά του Λεκανοπεδίου Αττικής και συνορεύει Δυτικά με τους Δήμους Μεταμόρφωσης, Αχαρνών και το  Δήμο Λυκόβρυσης, Νότια με τους Δήμους Πεύκης, Αμαρουσίου και Μελισσίων, Βορειοανατολικά με την Δημοτική Ενότητα Εκάλης, και Βόρεια με την Δημοτική Ενότητα Νέας Ερυθραίας. Φυσικά όρια αποτελούν Ανατολικά η Πεντέλη και Δυτικά ο Κηφισός ποταμός, διασχίζεται από την Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας, που αποκόπτει ένα τμήμα της (Αδάμες, Γράμμος, Φοίνιξ). Η χωροταξική θέση της Δημοτικής Ενότητας σε συνδυασμό με το γεγονός ότι διασχίζεται, από νότο προς βορρά, από σημαντικούς υπερτοπικούς οδικούς άξονες όπως η Εθνική Οδός Αθηνών- Θεσσαλονίκης και η Λ. Κηφισίας-Ελ. Βενιζέλου-Θησέως, τον καθιστούν σημαντικό πόλο έλξης υπερτοπικών δραστηριοτήτων στο βόρειο τμήμα του λεκανοπεδίου.

●       Ο μόνιμος πληθυσμός της Δημοτική Ενότητα Κηφισιάς του Δήμου Κηφισιάς, ανέρχεται σε 47,332 κατοίκους (απογραφή ΕΛ.ΣΤΑΤ. 2011)

●       Από την ανάλυση των βασικών στοιχείων για την μεταβολή του πληθυσμού της Δ.Ε Κηφισιάς προκύπτει ότι το διάστημα 1991-2011 ο πληθυσμός παρουσίασε αύξηση κατά 21%. 

Πίνακας: Πληθυσμιακή Εξέλιξη της Δημοτικής Ενότητας Κηφισιάς του Δήμου Κηφισιάς 1991-2001-2011

Πηγή: ΕΛ. ΣΤΑΤ 

Σύμφωνα με τον ν.3937/2011 (ΦΕΚ 60/Α/31-3-2011) Αρθ. 5, ως σημαντικά στοιχεία φυσικού περιβάλλοντος (οικοτόπων και ειδών) είναι οι περιοχές Natura, τα Καταφύγια Άγριας Ζωής (ΚΑΖ), τα Εθνικά Πάρκα, οι Εθνικοί Δρυμοί κ.λπ.

Η Δ.Ε. Κηφισιάς αναπτύσσεται στις υπώρειες του Πεντελικού Όρους, για τον οποίο στην Δ.Ε μελέτης ισχύουν:

Το Πεντελικό Όρος προστατεύεται σύμφωνα με τις Υπουργικές Αποφάσεις (ΥΑ)

-        ΥΑ 25638/23-11-1968 (ΦΕΚ 669/Β/30.11.1968) «Περί κηρύξεως των ορέων Υμηττού, Πεντελικού, Πάρνηθος, Κορυδαλλού και Αιγάλεω ως τόπων χρηζόντων ειδικής προστασίας.»

-        ΥΑ 25638/27-3-1969 (ΦΕΚ 236/Β/04.04.1969) «Περί κηρύξεως ορέων Υμηττού, Πεντελικού, Πάρνηθος, Κορυδαλλού και Αιγάλεω ως τόπων χρηζόντων ειδικής προστασίας»

Σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα με ΦΕΚ 755/Δ/21.10.1988 «Καθορισμός ζωνών προστασίας του όρους Πεντέλη, χρήσεων και όρων δόμησης αυτών», ο ορεινός όγκος Πεντέλης αποτελεί προστατευόμενο τόπο, για τον οποίο έχουν θεσμοθετηθεί ζώνες προστασίας. Συγκεκριμένα καθορίζονται Ζώνες Προστασίας με τις ενδείξεις προστασίας Α, Β, Γ, Δ, Ε, ΣΤ, Ζ:

Ζώνη Α: Η ζώνη αυτή καθορίζεται ως περιοχή αναψυχής, αθλητισμού και γεωργικής χρήσης. Επιτρέπεται η ανέγερση κτιρίων αναψυχής, αθλητισμού και ορειβατικών καταφυγίων.

Ζώνη Β: Η ζώνη αυτή καθορίζεται ως περιοχή γεωργικής χρήσης.

Ζώνη Γ: Η ζώνη αυτή καθορίζεται ως περιοχή κατοικίας και γεωργικής χρήσης και επιτρέπεται η ανέγερση κατοικιών και γεωργικών αποθηκών.

Ζώνη Δ: Η ζώνη αυτή καθορίζεται ως περιοχή αναψυχής και επιτρέπεται μόνο η εγκατάσταση υπαίθριων και εστεγασμένων καθιστικών και περιπτέρων που εξυπηρετούν την παραπάνω χρήση.

Ζώνη Ε: Η ζώνη αυτή καθορίζεται ως ζώνη λατομικής χρήσης και αποτελείται από τις περιοχές των λειτουργούν λατομείων μαρμάρων (οι συντεταγμένες των θέσεων αυτών περιλαμβάνονται στο ΦΕΚ 755/Δ/21.10.1988).

Ζώνη ΣΤ: Η ζώνη αυτή καθορίζεται ως περιοχή περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και αναψυχής και επιτρέπεται η ανέγερση κτιρίων που εξυπηρετούν τις χρήσεις αυτές.

Ζώνη Ζ: Η ζώνη αυτή καθορίζεται ως αναψυχής, πολιτιστικών εκδηλώσεων και αθλητισμού και επιτρέπεται η ανέγερση κτιρίων που εξυπηρετούν τις χρήσεις αυτές, καθώς και η ανέγερση Μουσείου.

Εντός των ορίων της Δ.Ε Κηφισιάς εντοπίζονται τμήματα που ανήκουν στις Ζώνες Α και Ζ.

Η έκταση της Δ.Ε. Κηφισιάς δυτικά της Εθνικής Οδού περιλαμβάνει τμήματα που ανήκουν στην περιοχή προστασίας του Κηφισού και των παραχειμάρρων του και υπόκειται στις Διατάξεις του από:

● ΦΕΚ 632Δ/27.06.1994: Καθορισμός ζώνης προστασίας του ποταμού Κηφισού και των παραχειμάρρων του 

Επιπλέον, με βάση τον Ν. 2052/1992 (ΦΕΚ Α' 94, Άρθρο 6, §1γ), όλα τα ρέματα της Αττικής, συνεπώς και τα ρέματα στη Δ.Ε. Κηφισιάς, αποτελούν Τόπους Διατηρητέου Περιβαλλοντικού Ενδιαφέροντος. Συγκεκριμένα το Ρέμα Πύρνας- Κοκκιναρά είναι Χαρακτηρισμένο ως Ιδιαίτερου Περιβαλλοντικού Ενδιαφέροντος (ΦΕΚ 281 Δ’/1993.